Η κεντρική πλακόστρωτη πλατεία με τον πλάτανο στη μέση, τα παραδοσιακά παντοπωλεία –καφενεία ολόγυρά της θυμίζουν παλαιότερες εποχές που το χωριό έσφυζε από ζωή. Τα κάστανα και οι ελατοφυτείες με προορισμό να γίνουν χριστουγεννιάτικα δέντρα είναι οι κυριότερες καλλιέργειες των κατοίκων. Η ονομασία του χωριού πρέπει να έχει Καταλανή προέλευση (από το Merkator=έμπορος). Εδώ μπορεί να επισκεφτεί κανείς την εκκλησία της Αγ.Παρασκευής (1750) με το ξυλόγλυπτο τέμπλο από ξύλο καρυδιάς (1834) και να ξεκουραστεί στον Ξενώνα του Αγγελόπουλου.
Τα δακράκια, λουλούδι που φέρει την ονομασία του από τα δάκρυα της Παναγίας καθώς και το τσάι που φυτρώνει στη αλπική ζώνη του βουνού, μαζί με τα κοπάδια των αιγοπροβάτων των τσελιγκάδων, τα γαβγίσματα των σκύλων, αλλά και τους μελωδικούς ρυθμούς των κουδουνιών, χαρίζουν μια άλλη νότα στον επισκέπτη.
Οι Αγιοι Απόστολοι (1825) με το χώρο αναψυχής τους, οι καλύβες των Σαρακατσαναίων, το μπαλκόνι της Φθιώτιδας και της Κοιλάδας του Σπερχειού στο μεγάλο βράχο καθώς και το εξωκλήσι του Αι-Λιά του Νεοχωρίτη (το αρχαιότερο πανηγύρι 1641 στην περιοχή), ορίζουν τα δυτικά όρια του Δήμου.
Φτάνοντας στην έξοδο του χωριού, εκεί που είναι το γήπεδο της τοπικής ομάδας. ο επισκέπτης θα πρέπει υποχρεωτικά να κάνει στάση. Μπροστά του ορθώνεται επιβλητικό, μεγαλοπρεπές, αέρινο και συμμαζεμένο μέσα στα σύννεφα το όρος Βελούχι (από τη Σλαβική ρίζα βελ=λευκός) ή Τυμφρηστός (τύμη & τύμβος=ύψωμα), (υψομ. 2315). Οι τρεις κύριες κορυφές του με τον αετό επί της μεσαίας έγιναν το έμβλημα του προηγούμενου Δήμου Τυμφρηστίων από το 1873 αλλά και του τωρινού Δήμου Αγίου Γεωργίου. Η ονομασία Βελούχι έχει Σλαβική προέλευση ρίζα βελ που σημαίνει «λευκό όρος» ενώ η ονομασία Τυμφρηστός συναντάται στο Λεξικό του Σουίδα καθώς και σε αρχαίους συγγραφείς (Στράβων). Παράγεται από τη λέξη «τύμβος» που σημαίνει ύψωμα.
Τα δακράκια, λουλούδι που φέρει την ονομασία του από τα δάκρυα της Παναγίας καθώς και το τσάι που φυτρώνει στη αλπική ζώνη του βουνού, μαζί με τα κοπάδια των αιγοπροβάτων των τσελιγκάδων, τα γαβγίσματα των σκύλων, αλλά και τους μελωδικούς ρυθμούς των κουδουνιών, χαρίζουν μια άλλη νότα στον επισκέπτη.
Οι Αγιοι Απόστολοι (1825) με το χώρο αναψυχής τους, οι καλύβες των Σαρακατσαναίων, το μπαλκόνι της Φθιώτιδας και της Κοιλάδας του Σπερχειού στο μεγάλο βράχο καθώς και το εξωκλήσι του Αι-Λιά του Νεοχωρίτη (το αρχαιότερο πανηγύρι 1641 στην περιοχή), ορίζουν τα δυτικά όρια του Δήμου.
Τον Ιούλιο στη Μερκάδα Φθιώτιδος πραγματοποιείται το αντάμωμα των Σαρακατσαναίων.
