 |
| Πέτρινο γεφύρι στη περιοχή "Μαγούλα" στο Δ.Δ. Αγ. Παρασκευής |
Το χωριό Αγία Παρασκευή βρίσκεται στην πεδιάδα του βοιωτικού Κηφισού, ανάμεσα στον ανατολικό Παρνασσό και το βουνό Καλλίδρομο. Ανήκε στο Δήμο Κάτω Τιθορέας, μαζί με άλλα 4 χωριά. Σήμερα ανήκει στο διευρυμένο Δήμο Αμφίκλειας- Ελάτειας.
Η επαρχία στην οποία ανήκει είναι η Λοκρίδα, με πρωτεύουσα την Αταλάντη, γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται η ονομασία Αγία Παρασκευή Λοκρίδας, για να γίνει πλήρης προσδιορισμός. Το χωριό αυτό είναι ουσιαστικά το τελευταίο που βρίσκεται επί Φθιωτικού εδάφους, μιας και βρίσκεται στα «όρια» της Φθιώτιδας με τη Βοιωτία.
Στην Αγία Παρασκευή κατοικούν 251 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Έχει μικρή έκταση, και οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Καθώς το χωριό βρίσκεται στην κοιλάδα του εποχιακού ποταμού Κηφισού, είναι εύκολα προσβάσιμο. Διασχίζεται από την Παλιά Εθνική Οδό Αθήνας-Λαμίας, αλλά συνδέεται και με το σιδηροδρομικό δίκτυο, έχοντας τον δικό του σιδηροδρομικό σταθμό. Το χωριό απέχει περίπου 1 ώρα και 30 λεπτά από την Αθήνα οδικώς και σιδηροδρομικώς, 15 λεπτά από τη Λειβαδιά, 45 λεπτά από τη Λαμία, και 45 λεπτά περίπου από τις κοντινότερες παραλίες, που βρίσκονται στην περιοχή της Αταλάντης.
Το περιβάλλον και η φύση στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής συναρπάζουν ίσως και τον πιο ενθουσιώδη ταξιδευτή, αφού συνδυάζεται η λιτότητα και η απλότητα της βλάστησης με την μεγαλοεπιβλητική παρουσία του όρους του Παρνασσού, από οποιοδήποτε σημείο. Στο έπακρον εκμεταλλεύονται όσοι αγαπούν τη φύση και τις βόλτες όλα τα μονοπάτια που εκτείνονται σε όλο τον κάμπο και τους κρυφούς χωματόδρομους που συνδέουν τα χωριά και, αν μη τι άλλο, αποκαλύπτουν τις απλές ομορφιές της φύσης, που προκαλούν έκπληξη σε όποιον τις προσέξει. Οι περίπατοι κατά μήκους του ποταμού, αλλά και γύρω από τη Γορίτσα, το βουνό που υψώνεται στην άκρη του χωριού, είναι καθημερινό είδος χαλάρωσης και απομάκρυνσης από τα καθημερινά προβλήματα για πολλούς κατοίκους και νέους.
Η ιστορία της Αγίας Παρασκευής ξεκινά τον 19ο αιώνα. Γύρω στο 1900, βοσκοί από το κοντινό ορεινό και «μητρικό» χωριό Αγία Μαρίνα κατέβαιναν στον κάμπο, στην περιοχή όπου βρίσκεται η Αγία Παρασκευή σήμερα, ώστε να περάσουν το καλοκαίρι με τα αιγοπρόβατά τους. Η τοποθεσία αρχικά ονομαζόταν «Αγια Μαρνιώτικα Καλύβια» (τα καλύβια της Αγίας Μαρίνας). Σταδιακά, όμως, κάποιοι βοσκοί άρχισαν να μένουν μόνιμα στην τοποθεσία, μαζί με τις οικογένειές τους. Καθώς όλο και περισσότερες οικογένειες βοσκών και γεωργών, οι οποίοι ήταν και πιο κοντά στα χωράφια τους, μετακινούνταν μόνιμα στην τοποθεσία, είχαν ανάγκη να έχουν τη δική τους εκκλησία, κατασκεύασαν μία, την οποία αφιέρωσαν στην Αγία Παρασκευή. Νέα σπίτια ανοικοδομήθηκαν, και το μέρος μπορούσε πλέον να θεωρείται χωριό. Τέλος, το χωριό ονομάστηκε Αγία Παρασκευή, και έγινε μία από τις κοινότητες του Δήμου Τιθορέας. Το χωριό έπαιξε αρκετά σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς με την Εθνική Οδό και το σιδηροδρομικό δίκτυο να το διασχίζει, ήταν πέρασμα στρατιωτών και των κατακτητών. Παρόλο που σε αυτή την περιοχή οι συνθήκες ήταν ιδανικά ήρεμες, υπήρχαν και κάποιοι κάτοικοι οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους κατά τον πόλεμο.
Στις μέρες μας το χωριό, αν και το μικρότερο στον π. Δήμο Τιθορέας, παρουσιάζει ιδιαίτερη ανάπτυξη, και προσελκύει πολλούς αθηναίους που κατάγονται από αυτόν τον τόπο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και στις γιορτές. Η ανάπτυξη αυτή οφείλεται ίσως στο τουριστικό resort που ανοικοδομήθηκε, το οποίο προσφέρει κατοικίες, πισίνα, πρατήριο καυσίμων, καθώς και καφετέρια. Όντας το μοναδικό στο είδος του στον Δήμο, προσελκύει περισσότερο τους κατοίκους, οι οποίοι το χρησιμοποιούν ως βασικό σημείο αναψυχής και χαλάρωσης.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια