Μενδενίτσα, οικισμός (υψόμ. 45 μ. ) του νομού Φθιώτιδας, 34 χλμ. ΝΑ της Λαμίας. Δοιηκητικά ανήκει στον Δήμο Αγίου Κωνσταντίνου-Καμενων Βούρλων (πρ. Μώλου) και έχει 499 κατοίκους (2001).
Γραφικότατο χωριό χωμένο στο πράσινο του Καλλιδρόμου με απίστευτη θέα και ιδιαίτερο πολιτιστικό χαρακτήρα. Το μεσαιωνικό Κάστρο του είναι ένα από τα σπουδαιότερα και πιο καλοδιατηρημένα στο είδος του, όπου διοργανώνονται συναυλίες έντεχνου ελληνικού τραγουδιού, Θέατρο, βραδιές παράδοσης και βραδιές ποίησης. Το διατηρητέο Δημοτικό Σχολείο, ο αιωνόβιος πλάτανος γύρω από τον οποίο συγκεντρώνονται οι παρέες, το ξωκλήσι του Άι - Θανάση, το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου και το γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας όπου οι μοναχές του ασχολούνται με την αγιογραφία, αποτελούν τα πιο σημαντικά αξιοθέατα αυτού του τόπου.
Πολιορκία στη Μενδενίτσα ήταν πολεμική εμπλοκή της επανάστασης του 21 με σκοπό την απελευθέρωση της Μενδενίτσας. Ο καπετάνιος Διοβουνιώτης μαζί με τους επαρχιώτες πολιόρκησαν τους Τούρκους που ζούσαν στην Μενδενίστα και στο οθωμανικό Τουρκοχώρι και τους ανάγκασαν να παραδοθούν μετά από λίγες μέρες επειδή τους τέλειωσαν τα τρόφιμα και το νερό. Οι Τούρκοι που παραδόθηκαν μοιράστηκαν στους χωριανούς, και φονεύτηκαν όλοι.
Το Κάστρο της Μενδενίτσας ή Βοδονίτσας βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του όρους Καλίδρομο, στην κορυφή ενός λόφου που δεσπόζει στο στρατηγικής σημασίας πέρασμα της "Κλεισούρας", η οποία συνδέει τις Θερμοπύλες με την Αμφίκλεια. Λόγω της πανοραμικής του θέας, το ύψωμα επιτρέπει τον έλεγχο του Μαλιακού και του βορείου Ευβοϊκού κόλπου.
Το Κάστρο της Μενδενίτσας
(Βασιλική Συθιακάκη, αρχαιολόγος)
Το Κάστρο της Μενδενίτσας ανεγέρθηκε κατά την ίδρυση της Μαρκιωνίας της Βοδονίτσας από τον Λομβαρδό ιππότη Guido Pallavicini στα 1204. Θεμελιώθηκε πάνω στα ερείπια του εξωτερικού οχυρωματικού περιβόλου της αρχαίας πόλης των Αυγειών ή Φορυγών που διαδέχτηκε την ομηρική Τάρφη. Εντάσσεται σε μια σειρά οχυρωματικών έργων που κατασκεύασαν οι Φράγκοι στη Στερεά Ελλάδα με σκοπό την παρεμπόδιση της επέκτασης του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το κάστρο κατελήφθη από τους Τούρκους το 1414.
Το κάστρο αποτελείται από δυο σχεδόν ομόκεντρους περιβόλους και έναν προμαχώνα. Ο εξωτερικός περίβολος, πάχους 1,40 - 2,00 μ., που έχει καταρρεύσει κατά το μεγαλύτερο τμήμα του, εδράζεται στα ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης των Φαρυγών ή της Τάρφης και ενισχύεται με τετράγωνους πύργους. Η πύλη βρισκόταν πιθανότατα στη νότια πλευρά.
Ο προμαχώνας βρίσκεται ανάμεσα στους δυο περιβόλους και κτίστηκε για να ενισχύσει το νότιο τμήμα του εσωτερικού περιβόλου. Στο δυτικό του άκρο υπάρχει τραπεζιόσχημο κτίσμα, πιθανόν δεξαμενή.
Ο εσωτερικός περίβολος, που καταλαμβάνει τη θέση της ακρόπολης της αρχαίας πόλης, διαιρείται σε δυο τμήματα με έναν διαχωριστικό τοίχο που ενισχύεται με πύργο. Το εξωτερικό τμήμα αυτού του περιβόλου διατηρείται μόλις μέχρι την επιφάνεια του εδάφους. Η πρόσβαση στο εσωτερικό τμήμα του περιβόλου, που αποτελεί και το καλύτερα διατηρημένο τμήμα του κάστρου, γίνεται από μία πύλη που ανοίγεται στον διαχωριστικό τοίχο δυτικά του πύργου. Το εσωτερικό αυτό τμήμα ενισχύεται από προμαχώνα στη βόρεια πλευρά και από τετράγωνο πύργο στη βορειοανατολική. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ερείπια κτηρίων και δεξαμενές.
Η τοιχοποιία του κάστρου αποτελείται από αμιγώς αρχαία τμήματα, καθώς και από τμήματα αργολιθοδομής με ενδιάμεσες πλίνθους και συνδετικό κονίαμα, ενίοτε με ενσωματωμένο αρχαίο υλικό σε δεύτερη χρήση.