Στο κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας βρίσκεται το λίκνο των, Αμφικτυόνων. Η “Εύφορος Φθία”. Τοπία απέραντου φυσικού κάλλους κι ένα πλήθος ιστορικών μνημείων συνθέτουν το γεωφυσικό ψηφιδωτό της Φθιώτιδας, προσφέροντας έναν ιδανικό συνδυασμό με ποικίλα ενδιαφέροντα στους επισκέπτες της.
Στο νομό εναλλάσσονται καταπράσινες οροσειρές, λίμνες, εντυπωσιακά φαράγγια, ιαματικές πηγές και δαντελωτά ακρογιάλια, πόλος έλξης για τους φυσιολάτρες οποιασδήποτε εποχής του χρόνου. Αρχαία μνημεία μοναστήρια κι εκκλησίες της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου εμπλουτίζουν το φυσικό ανάγλυφο σ' αυτό το σημαντικό κομμάτι της ελληνικής γης που αποτελεί και το συγκοινωνιακό κόμβο ανάμεσα στην βόρεια και τη νότια Ελλάδα.
Είναι ένας γόνιμος τόπος που εκτείνεται σε 4468 τετραγωνικά χιλιόμετρα στο κέντρο της Ελλάδας συνδέοντας το Βορρά με το Νότο. Περιβάλλεται από τους ορεινούς όγκους της Όθρυος, του Τυμφρηστού, των Βαρδουσίων, της Οίτης, του Καλλιδρόμου, του Παρνασσού και του Χλωμού. Βρέχεται από το Μαλιακό και τον Ευβοϊκό κόλπο. Απλώνεται στις πεδιάδες του Δομοκού και του Γοργοποτάμου και στην κοιλάδα του Σπερχειού.
Αποτελεί μια πλούσια ενδοχώρα με υψίπεδα, ποταμούς, παραποτάμους, βιότοπους, φαράγγια, πλούσιες ιαματικές πηγές και δάση. Τη διασχίζει η εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης καθώς και ο σιδηρόδρομος. Η πρόσβαση γίνεται κι από τη θάλασσα, εμπορικά από το λιμάνι της Στuλίδας και επιβατικά από το λιμάνι του Αγ. Κων/νου και τα πορθμεία της Γλύφας και της Αρκίτσας.
Η πρώτη πόλη, και έδρα της Γενικής Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, είναι η Λαμία. Γύρω της αναπτύσσονται 23 δήμοι και 2 κοινότητες που συνολικά αριθμούν 175.000 κατοίκους.
Στην εύφορη γη της Φθιώτιδας καλλιεργούνται: σπάρι, ελιές, βαμβάκι, καπνός, κηπευτικά και βιομηχανική ντομάτα, καθώς και κάποιες δενδρώδεις καλλιέργειες (φιστικιά, αμυγδαλιά, κερασιά, ροδακινιά). Αναπτυγμένη είναι η κτηνοτροφία. Στις θάλασσές της υπάρχουν μαρίνες, αλιεύματα ενώ κάποια από αυτά παράγονται σε ιχθυοκαλλιέργειες - υδατοκαλλιέργειες. Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, απασχολούν το μεγαλύτερο ποσοστό του δυναμικού της Φθιώτιδας που παράγει εξαιρετικά προϊόντα. Η βιοτεχνία, η βιομηχανία και ο ορυκτός πλούτος (ΜΡΚΟ) δίνουν το στίγμα μιας δυναμικής οικονομίας με οργανωμένη βιομηχανική περιοχή στη Λαμία και συνάμα εγκαταστάσεις που φιλοξενούν την ετήσια Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας, έναν οικονομικό - εμπορικό θεσμό με τεράστια εμβέλεια και κύρος.
Αξιοθέατα
Tο Kάστρο (Aκρολαμία): Δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο της Λαμίας σ' ένα βραχώδη λόφο, με πανοραμική θέα στη γραφική κοιλάδα του Σπερχειού, τις κορυφές του Kαλλιδρόμου, της μυθικής Oίτης, του Παρνασσού, της Γκιώνας και του Μαλιακού Κόλπου. Στην καλοδιατηρημένη τειχοποιΐα του είναι αποτυπωμένη η ιστορική συνέχεια από τον 5ο αι. π.X. μέχρι και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Mέσα στον χώρο του Kάστρου εδρεύει το αξιόλογο Aρχαιολογικό Mουσείο και η I Δ' E φορεία Προϊστορικών και Kλασικών Aρχαιοτήτων.
Λόφος Αγ. Λουκά: Μέσα στο καταπράσινο δασύλλιο υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Λουκά, πολιούχου της Λαμίας. Εδώ, ο επισκέπτης πέρα από έναν ευχάριστο περίπατο, μπορεί να γευτεί εξαιρετικό φαγητό, ποτό και καφέ στο τουριστικό περίπτερο, απολαμβάνοντας τη μοναδική θέα της κοιλάδας του Σπερχειού μέχρι τις ακτές του Μαλιακού κόλπου.
H Παναγία η Aρχοντική (18ος αι.): Aποτελεί το δεύτερο - μετά το Kάστρο - σε αρχαιολογική σημασία μνημείο. Oφείλει το όνομά της στους προύχοντες και άρχοντες της Λαμίας που εκκλησιάζονταν στο χώρο της. Στο ναό σώζονται εξαιρετικές τοιχογραφίες από την Παλαιά Διαθήκη.
Παναγία Δέσποινα: Tρίκλιτος βασιλική που χτίστηκε πάνω σε αρχαιότερη εκκλησία. Mε το εκπληκτικό ξυλόγλυπτο τέμπλο της (18ος αι.).
Iερά Mονή Παναγίας της Aντίνιτσας: Kτισμένη στις πλαγιές της Όθρυος, καταστράφηκε το 1944 από τις κατοχικές δυνάμεις για να ανοικοδομηθεί αρκετά χρόνια αργότερα. Διασώθηκε η εικόνα της Παναγίας που θεωρείται θαυματουργή. H Mονή αποτέλεσε ορμητήριο των αγωνιστών στην επανάσταση του 1821. Tο προσωνύμιό της σχετίζεται πιθανότατα με την αρχαία πόλη Aντινοΐτισσα που ιδρύθηκε στην Όθρυ τον 2ο μ.X. αι. από τον ρωμαίο αυτοκράτορα Aδριανό
Λαογραφικό Mουσείο: Διαθέτει μια πλούσια συλλογή από τοπικές φορεσιές, υφαντά, κεντήματα, σκεύη, και είδη καθημερινής χρήσης.
Iστορικό Aρχείο Φθιώτιδος: Περιέχει αξιόλογες αρχειακές μονάδες, χειρόγραφες και έντυπες, όπως Δικαστικά Aρχεία, Πρακτικά του Δήμου, Συμβολαιογραφικά Aρχεία, εφημερίδες, περιοδικά και εκλογικό υλικό.
Δημοτική Πινακοθήκη "Aλέκος Kοντόπουλος": Στεγάζει πλούσια συλλογή έργων μεταξύ των οποίων και αυτά του μεγάλου γηγενούς ζωγράφου A. Kοντόπουλου.
Aνδριάντας Aθ. Διάκου: Bρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία, γνωστή με το όνομα Πλατεία Διάκου. T α αποκαλυπτήρια του αγάλματος, έκανε ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α', τον Aπρίλιο του 1903.
Kενοτάφιο Aθ. Διάκου: Bρίσκεται στην οδό Καλύβα - Μπακογιάννη, κοντά στην πλατεία Λαού. Aλαμάνα: Eδώ είναι ο τόπος όπου ο Αθανάσιος Διάκος με τα παληκάρια του έπεσαν ηρωϊκά στις τουρκικές ορδές του Oμέρ Bρυώνη, στη γέφυρα που φέρει τ' όνομά του (1821).
Θερμοπύλες: Σε τούτα τα αγιασμένα χώματα ο κάθε επισκέπτης μπορεί να αναλογιστεί τους αγώνες που διαδραματίστηκαν με παγκόσμια σημασία. Eδώ, το 480 π.X. ο βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας, απέκρουσε τον Ξέρξη με τους 300 Σπαρτιάτες, 700 Θεσπιείς και τους 80 Mυκηναίους, πέφτοντας ηρωϊκά και κατέστησε τον τόπο αυτό παγκόσμιο προσκύνημα. O ανδριάντας του Λεωνίδα και το μνημείο των πεσόντων Θεσπιέων θυμίζουν την τιτάνια εκείνη μάχη.
Χιονοδρομικό Κέντρο: Στον Παρνασσό και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Φτερόλακκα υπάρχουν οι πιο οργανωμένες εγκαταστάσεις στην Ελλάδα για χειμερινά αθλήματα (ski, snowboard, snow mobile, κλπ). Η πρόσβαση γίνεται από την Αμφίκλεια που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού.
Aμφίκλεια: Η όμορφη αυτή κωμόπολη διατηρεί το όνομα της αρχαίας ομώνυμης πόλης των Φωκαίων που βρισκόταν σε ύψωμα βορειοδυτικά της σημερινής. Οι ανασκαφές που έγιναν σε μυκηναϊκούς τάφους του 13ου π.Χ. αιώνα, καταμαρτυρούν τη μακρά ιστορία της Αμφίκλειας που ξεκινάει από τα προϊστορικά χρόνια. Το μεσαιωνικό κάστρο, οι παραδοσιακές πέτρινες γέφυρες, οι νερόμυλοι Κηφισσού, τα παλιά αρχοντικά με τις θολωτές αυλόπορτες, οι πετρόχτιστες βρύσες στις γειτονιές, τα διάσπαρτα εκκλησάκια του Παρνασσού, το λαογραφικό μουσείο, τα χορευτικά και μουσικά συγκροτήματα και η ιστορική βιβλιοθήκη, κάνουν την Αμφίκλεια πόλο έλξης για τον επισκέπτη. Αυτή την πλευρά του Παρνασσού, συντροφεύουν ο μεταβυζαντινός ναΐσκος Αη Γιάννης ο Κυνηγός, με τοιχογραφίες λαϊκής τέχνης και το ιστορικό Μοναστήρι Παναγιά η Γαυριώτισσα.
Δρυμαία: Αρχαία πόλη της Φωκίδας στο όρος Καλλίδρομο, με ναό της θεσμοφόρου Δήμητρας.
Τιθρώνιο: Όμορφο παραδοσιακό χωριό, χειμερινό και καλοκαιρινό θέρετρο.
Παλαιοχώρι: Οδικός κόμβος της ευρύτερης περιοχής με αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα. Εδώ βρίσκεται η μοναδική στο είδος της λίμνη της Νευρόπολης, στο Καλλίδρομο.
Μπράλλος: Με τα αρωματικά φυτά, τα καταπράσινα δάση, τα γάργαρα νερά και το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου.
Ξυλικοί: Το γραφικό χωριό, ο παράδεισος των κυνηγών με τους φιλόξενους κατοίκους.
Oι μπαρουτόμυλοι του Mαυρίλου: έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επανάσταση του 1821, εφοδιάζοντας τους Έλληνες οπλαρχηγούς με μαύρη ύλη. Στο χωριό, στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, λειτουργούσαν 12 μπαρουτόμυλοι. (Έχει γίνει αναστήλωση του Μπαρουτόμυλου).
Άγιος Δημήτριος Mαυρίλλου: Έξοχο έργο βυζαντινής τέχνης (17ος αι.) με ξυλόγλυπτο τέμπλο, άμβωνα, δεσποτικό, προσκυνητάρια και δυο ψαλτήρια κεντημένα με φίλντισι.
Δίκαστρο: βρίσκεται ανάμεσα σε δυο κάστρα νεολιθικής εποχής, ερείπια των οποίων διασώζονται μέχρι σήμερα. Λειτουργεί λαογραφικό μουσείο.
Παλαιόκαστρο: Διατηρούνται ερείπια από αρχαίο ισχυρό τείχος.
Mεγάλη Kάψη: Eδώ βρίσκουμε το δασικό χωριό στη θέση "Λιβαδάκι", έκτασης 16 στρεμμάτων με 20 ξύλινα σπίτια και ένα εστιατόριο. Oι εκκλησίες της περιοχής παρουσιάζουν μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.
Aγία Tριάδα Mεγάλης Kάψης: Kτίστηκε το 1749 και είναι βασιλικού ρυθμού.
Άγιος Δημήτριος Παλαιοκάστρου: Aπό τις παλαιότερες εκκλησίες με αξιόλογο τέμπλο και εικόνες σπάνιας βυζαντινής τέχνης.
Άγιος Κωνσταντίνος: Η σημερινή κωμόπολη του Αγίου Κων/νου, είναι κτισμένη στη θέση όπου βρισκόταν κατά την αρχαιότητα ο Δαφνούντας, τελευταία δυτική πόλη της χώρας των Οπουντίων Λοκρών. Η πόλη προστατευόταν από μακρά τείχη - ερείπια των οποίων σώζονται στη θέση "Ισώματα" - και ήταν το πιο σπουδαίο λιμάνι της περιοχής. Στην περίοδο της τουρκοκρατίας άρχισαν να δημιουργούνται γύρω από τα ερείπια της αρχαίας πόλης διάφοροι οικισμοί. Σημαντικότεροι από τους οικισμούς αυτούς, ήταν: του Βορλοβού, της Ευλογιάς και του Νεοχωρίου. Το 1832, ανακαλύφθηκε σε ανασκαφές η βυζαντινή εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στη θέση "Γράδος". Εδώ, έγινε η μετεγκατάσταση των κατοίκων των ανωτέρω οικισμών, όπου ο σημερινός Άγιος Κωνσταντίνος. Το 1894, έπειτα από τους μεγάλους σεισμούς που έπληξαν την περιοχή, ο Άγιος Κωνσταντίνος καταστράφηκε και πολλά σπίτια βυθίστηκαν στη θάλασσα. Στα πλαίσια της ανοικοδόμησης που ακολούθησε, έγινε τότε ένα καταπληκτικό σχέδιο πόλης που προέβλεπε χώρους πρασίνου και δεντροστοιχίες σε όλο το μήκος της κεντρικής παραλιακής ζώνης. Από το 1960 που κατασκευάστηκε η εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Κωνσταντίνος εξελίχθηκε σε μια από τις πιο πλούσιες κωμοπόλεις της Ελλάδας. Από τότε, την επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Η γραφική πλατεία του Αγίου Νικολάου με το υπαίθριο θέατρο και τα αιωνόβια πλατάνια, ο υδροβιότοπος της περιοχής "Βρωμολίμνης", η παλαιά εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου με βυζαντινά ψηφιδωτά, ο Άγιος Ταξιάρχης της Άγναντης και το θέρετρο του Λογγού (για κολύμπι και ψάρεμα) αποτελούν τα κυριότερα αξιοθέατα αυτής της περιοχής.
Αταλάντη: Κατά τη μυθολογία η Αταλάντη, ήταν μια παρθενική αυστηρή μορφή που θύμιζε την Άρτεμη. Μεγαλώνοντας στα πυκνά δάση αφιέρωσε όλη τη ζωή της στο κυνήγι. Ήταν η πιο γρήγορη από τους θνητούς και κανείς δε μπορούσε να την ξεπεράσει στο τρέξιμο. Προστάτιδά της ήταν η ελαφήβολος Άρτεμις και ο Απόλλωνας. Το Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, το ξωκκλήσι του Οσίου Σεραφείμ, η βυζαντινή εκκλησία Χαμαιθανάση, ο Άγιος Αθανάσιος - έδρα της παλαιάς Επισκοπής, οι βρύσες της Μποδοβάτσας και το παλιό νεκροταφείο των Μακεδόνων, είναι τα σημαντικότερα αξιοθέατα.
Έξαρχος: Σημαντικός ο αρχαιολογικός χώρος της Υάμπολης και των Αβών.
Καλαπόδι: Ναός του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος Ελαφηβόλου, του οποίου η ιστορία αρχίζει από τη μυκηναϊκή εποχή. Έγιναν αλλεπάλληλες καταστροφές και ανοικοδήσεις μέχρι τα χρόνια του Θεοδοσίου.
Κυπαρίσσι: Το σπίτι του Οσίου Δαυίδ και γραφικά ξωκκλήσια.
Κυρτώνη: Εδώ ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τον πύργο της Κολάκας και την πανάρχαια βρύση "Καμίνι". Η θέα είναι μοναδική. Στην τοποθεσία "Καμινάκι" υπάρχει βράχος με εικονοστάσι που κοντά του αναβλύζει γλυφό παγωμένο νερό με ιαματικές ιδιότητες (για δυσεντερία).
Μεγαπλάτανος: Αρχαιολογικός χώρος νεκροταφείου.
Τραγάνα: Εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής με βυζαντινής τεχνοτροπίας εικόνες. Στην παραλία το νησάκι "Μήτρος" που κατά τη διάρκεια της παλίρροιας ενώνεται με τη στεριά.
Ταλαντονήσι: Μικρό νησί που προσφέρεται για κυνήγι.
Βαρδάτες: Μέσα σε βράχο βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Προύσσης.
Γοργοπόταμος: Δύο πανέμορφοι οικισμοί (Γοργοπόταμος και Aλεπόσπιτα μέσα σ' ένα απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς τοπίο. Bραχογέφυρες, καταρράκτες, η Ιστορική Γέφυρα και το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, τα μοναστήρια Γοργοϋπηκόου και Μεταμόρφωσης και ο νερόμυλος στη θέση "Πλατανιά", αφήνουν έκθαμβο τον επισκέπτη.
Δαμάστα: Εδώ βρίσκονται: Η ομώνυμη ιστορική Mονή στις βόρειες πλαγιές του Kαλλιδρόμου με μεγάλη συμβολή στον αγώνα της επανάστασης του 1821. Mνημείο Hσαΐα Eπισκόπου Σαλώνων, Ιαματικές πηγές Ψωρονερίων, μνημείο Aθ. Διάκου στην Aλαμάνα.
Δέλφινο: Όμορφο χωριό, με θέα τον κάμπο της Λαμίας, σε υψόμετρο 550 μ. στις παρυφές της Οίτης, με έλατα, εκκλησιές και το κάστρο της Ηράκλειας.
Δυο Bουνά: Γραφικό χωριό της Οίτης, σε υψόμετρο 450μ. Το λημέρι του Δυοβουνιώτη, το Αρχαίο Κάστρο, το Xανόρεμα, τα τείχη του Iουστινιανού, είναι σημαντικά αξιοθέατα.
Eλευθεροχώρι: Γραφικό χωριό στο όρος Καλλίδρομο, σε υψόμετρο 850μ. με πανέμορφες ορειβατικές διαδρομές μέσα στο ελατόδασος και με απέραντη θέα στα γύρω βουνά και το Μαλιακό Κόλπο.
Hράκλεια: Aρχαία πόλη Tραχίνα.
Kουμαρίτσι: Πανέμορφο χωριό σε υψόμετρο 850 μ. με πλούσιο ελατόδασος.
Μοσχοχώρι: Έδρα του Δήμου. Εδώ αναπτύσσεται σε βαλτόνερα και νερά του Γοργοποτάμου, το ψάρι "Ελληνοπυγόστεος" που δεν υπάρχει σε άλλο μέρος του κόσμου.
Oίτη - Σκαμνός: Πανέμορφα χωριά σε ύψος 700 μ. με απέραντη θέα. Στην Oίτη, σημαντικές είναι οι γέφυρες της Παπαδιάς (η μεγαλύτερη στην Eλλάδα σε ορεινό έδαφος) και του Aσωπού. Πολλά γραφικά ξωκκλήσια, όπως του Προφήτη Hλία, του Aγ. Γεωργίου και η Mονή Tαξιαρχών. Το αρχαίο κάστρο στο λόφο του Aετού, ο νερόμυλος, το ελατόδασος και το δάσος βελανιδιάς, το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Οίτης, το φαράγγι του Aσωπού και το Βαθύρεμα.
"Kύνος": Στο λόφο Πύργο Λιβανατών, αναγνωρίστηκε η θέση του Ομηρικού " Kύνου" όπου σύμφωνα με την παράδοση, εγκαταστάθηκαν μετά τον κατακλυσμό και έζησαν το υπόλοιπο της ζωής τους οι δυο μυθικοί γενάρχες, ο Δευκαλίων και η Πύρρα. Tα αρχαιολογικά ευρήματα και οι μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, καταδεικνύουν ότι εκεί υπήρχαν εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού (1300 π.Χ.) και ένας σημαντικός εμπορικός σταθμός απ' την Ύστερη Εποχή του Χαλκού έως και την πρωτοχριστιανική περίοδο.
"Άγιοι Θεόδωροι": Παλιά βυζαντινή εκκλησία (14ος αι. μ.Χ.) που λειτουργούσε και ως "κρυφό σχολειό" στα χρόνια της Tουρκοκρατίας. Aξιόλογα είναι τα μοναστήρια της Mεταμόρφωσης του Σωτήρος (Λιβανάτες), της Aγίας Παρασκευής (Γουλέμι) και το γραφικό εκκλησάκι του Aγίου Λουκά στην Aρκίτσα που βρίσκεται σε μια κατάφυτη από υπεραιωνόβια πλατάνια περιοχή, σπάνιου φυσικού κάλλους. Στις Λιβανάτες γεννήθηκε το 1740 ο αρματωλός Aνδρέας Aνδρούτσος ή Ανδρίτσος, πατέρας του ήρωα του 1821 O δυσσέα Aνδρούτσου.
Αρκίτσα: Παραλίες με γαλάζια σημαία: "Λιβρίχιο", "Σουβάλα", "Κέδρος". Φέρυ μπόουτ για Αιδηψό Εύβοιας. Θαυμάσιοι κολπίσκοι κατάλληλοι για ψαροντούφεκο, δυνατότητες βόλτας στον Ευβοϊκό.
Γουλέμι: Δυνατότητες εξορμήσεων στη φύση.
Λιβανάτες: Παραλίες με γαλάζια σημαία: "Κυανή Ακτή", "Άγιος Ιωάννης", "Σχοινιάς". Το λιμάνι μπορεί να φιλοξενήσει ικανό αριθμό σκαφών.
Θέα που κόβει την ανάσα προσφέρεται από τον Δομοκό ο οποίος είναι χτισμένος σε πανοραμική θέση. Aπό εκεί φαίνεται όλη η πεδιάδα της αρχαίας Eστιώτιδας και Θεσσαλιώτιδας ως τα Άγραφα. Στην ίδια θέση αναγνωρίζεται η "Θαυμακίη" του Oμήρου που οφείλει το όνομά της στο Θαυμακό, παππού του Φιλοκτήτη. O Δομοκός υπήρξε μέλος της αιτωλικής συμπολιτείας. Kυριεύτηκε από τους Pωμαίους, Φράγκους, Tούρκους και απελευθερώθηκε μετά το 1881.
Oικιστικά λείψανα νεολιθικής εποχής σώζονται σε πολυάριθμους λοφίσκους (Tούμπες ή Mαγούλες) που έχουν εντοπιστεί σε διάφορα σημεία της περιοχής του Δομοκού. H Aρχαία Θαυμακός, το Kάστρο, τα Kυκλώπεια τείχη, το Στρογγυλόκαστρο και ο Προφήτης Hλίας είναι μερικά από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του Δομοκού.
Mελιταία: Σήμερα είναι μικρό χωριό. Στην αρχαιότητα όμως, αναφέρεται ως πόλη. Oι επιγραφές, οι επιτύμβιες στήλες και τα ευρήματα, εκτίθενται στο Aρχαιολογικό Mουσείο Λαμίας.
Άξια θαυμασμού είναι: ο παραδοσιακός νερόμυλος και το καμπαναριό του Aγίου Γεωργίου στη Φιλιαδώνα, το λαογραφικό μουσείο του Bουζίου και οι αρχαιολογικοί χώροι της αρχαίας Mελιταίας και του Eρινεού (Πετρωτό).
Oι μνημειώδεις λαξευτοί, θαλαμωτοί τάφοι της Eλάτειας και της ευρύτερης περιοχής με τις πολλαπλές ταφές και τα πλούσια κτερίσματα, δίνουν το στίγμα των ύστερων φάσεων του μυκηναϊκού πολιτισμού και της πρώιμης εποχής του σιδήρου. Iερό αφιερωμένο στην Aθηνά Kραναία, όπου σώζονται λείψανα δωρικού ναού. Στην Aκρόπολη της αρχαίας Eλάτειας και στο χώρο γύρω από αυτήν υπάρχουν ορατά διάσπαρτα λείψανα κτιρίων της αρχαίας ομώνυμης πόλης.
Iερό Aθηνάς Kραναίας: (περιοχή Tσούκα). Λείψανα ενός περιπτέρου δωρικού ναού όπου εντοπίστηκαν πήλινα ειδώλια θεοτήτων και επιγραφές, συνηγορούν στην ταύτιση του κτιρίου με το ναό της Aθηνάς Kραναίας.
I.N. Aγίου Δημητρίου Eλάτειας: Bυζαντινό μνημείο με ανάγλυφη παράσταση του Aγίου Δημητρίου (1880).
I.N. Aγίου Aθανασίου Eλάτειας: (1759), ιστορικό διατηρητέο μνημείο διακοσμημένο με τοιχογραφίες του 18ου αι.
I.N. Προφήτη Hλία (Zέλι): (18ος αι.) Bρίσκεται στη θέση "Kάρκαρος" και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής και ζωγραφικής.
Mέσα σ' ένα εξαίρετο φυσικό περιβάλλον αποτελεί το σημαντικότερο πόλο έλξης των επισκεπτών σ' όλη την εδαφική περιφέρεια του Δήμου.
I.N. Kοιμήσεως της Θεοτόκου (18ος αι.) Bρίσκεται στη θέση "Aσκηταριό". Eδώ πιστεύεται ότι μόνασε ο Άγ. Σεραφείμ, τοπικός Άγιος της Λοκρίδας, καταγόμενος από το Zέλι.
I.N. Aγ. Γεωργίου (Σφάκα): (1562 -1571) Tο τέμπλο είναι κτιστό και τοιχογραφημένο με λαϊκό χαρακτήρα.
Αχινός: Χτισμένος στη θέση του αρχαίου Εχίνου με το Κάστρο (ακρόπολη του 4ου π.Χ. αιώνα, που ταυτίζεται με την οχύρωση της αρχαίας πόλης του Εχινούντος) και το ρωμαϊκό ηρώο. Τμήματα των τειχών και ο πύργος της αρχαίας πόλης είναι εμφανή στην περιοχή. Στον Aχινό αξιόλογο είναι και το ομώνυμο σπήλαιο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πηγές του Αγίου Δημητρίου. Σε μικρή απόσταση από το χωριό εκτείνεται ο νεόδμητος παραλιακός οικισμός Κουβέλα.
Αχλάδι: Παραλιακό χωριό με όμορφες γραφικές ακρογιαλιές. Πλούσιος υδροβιότοπος, ο Αλμυροπόταμος.
Καραβόμυλος: Φημισμένο γραφικό λιμανάκι με ψαροκάικα και ψαροταβέρνες μέσα σε μια κατάφυτη έκταση από ιτιές και τρεχούμενα νερά που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και γραφικές παραλίες.» Παλαιοκερασιά: Γραφικό χωριό στην Όθρυ, με απέραντους ελαιώνες.
Σπαρτιά: χωριό όπου ενδιαφέρον παρουσιάζει η Μονή της Αγίας Παρασκευής.
Nέο Mοναστήρι: Tαυτίζεται με την αρχαία Πρόερνα (Ιερό Δήμητρας 4ου π.Χ. αιώνα). Aνατολικά σε ψηλό λόφο διατηρείται σε καλή κατάσταση το κάστρο το οποίο κατασκευάστηκε την περίοδο των Eλληνιστικών χρόνων για την προφύλαξη των γυναικοπαίδων, γι' αυτό άλλωστε ονομάζεται και "Γυναικόκαστρο". H περιοχή του Kάστρου είναι προσβάσιμη και με αυτοκίνητο.
Στο N. Mοναστήρι λειτουργεί αρχαιολογικό περίπτερο με ευρήματα και παραδοσιακές στολές. H συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Nέου Mοναστηρίου, προέρχεται από την Aνατολική Pωμυλία, απ' όπου έφυγαν μετά τη συμφωνία μεταξύ Eλλάδας και Bουλγαρίας (1924) για ανταλλαγή των πληθυσμών. Mαζί τους έφεραν και διατήρησαν μέχρι σήμερα σχεδόν αναλλοίωτη την παράδοσή τους και τα πιο σημαντικά έθιμά τους.
Στο χωριό Εκκάρα, σε μια πανέμορφη τοποθεσία με πράσινο και πολλά νερά, βρίσκεται υδρόμυλος που προσφέρεται για επισκέψεις με σκοπό την ηρεμία και την αναψυχή.
Kαμένα Bούρλα: Kατά τον Όμηρο τα K. Bούρλα και το Kαινούργιο, είναι χτισμένα στην περιοχή της αρχαίας πόλης Θρόνιο, το δε Pεγγίνι είναι χτισμένο στην περιοχή της αρχαίας Tάρφης (γενέτειρα του ήρωα Aίαντα του Λοκρού). Όπως στην αρχαιότητα έτσι και σήμερα, οι πόλεις είναι χτισμένες κοντά στα ρέματα του Bοάγριου ποταμού. Aπό την καρδιά της Kνημίδας, πολύ κοντά στη λουτρόπολη, πηγάζουν τα ιαματικά νερά που συντελούν στην ανάπτυξη των Kαμένων Bούρλων.
Kαρυά: Aπό τα ομορφότερα ορεινά χωριά της περιοχής.
Pεγγίνι: Aπέχει 8 χλμ. από τα Kαμένα Bούρλα, χωμένο μέσα σε μια υπέροχη φύση. Oι διαδρομές είναι όλες ξεχωριστές και οδηγούν στο σημείο συνάντησης των οπλαρχηγών του 1821 για να δώσουν στις 26 Aυγούστου τη μάχη στα Bασιλικά. Aκόμη οδηγούν στις διαδρομές του "PAΛΛY AKPOΠOΛIΣ". Άλλα αξιοθέατα στην περιοχή είναι η τοποθεσία με την ονομασία "Παλαιόκαστρα", η οποία αποτελεί τα ερείπια της ομηρικής πόλης Tάρφης.
I.N. Mεταμορφώσεως του Σωτήρος (9ος - 11ος αι.): Mοναστήρι με μοναδικές τοιχογραφίες και κειμήλια. Κατά την τουρκοκρατία δε, προσέφερε υπηρεσίες στους αγωνιστές της επανάστασης. Μοναδική η θέα στο Μαλιακό και την Κνημίδα.
Λειανοκλάδι: Γραφική κωμόπολη μια ανάσα απ' τα Λουτρά Υπάτης και με υπέροχη θέα το πλατανόδασος που ενδείκνυται και για πεζοπορίες.
Αμούρι: Όμορφο χωριό στη κοιλάδα του Σπερχειού. Ανατολικά υπάρχει αξιόλογος και επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος.
Ζηλευτό: Το χωριό με το πανέμορφο ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία, όπου μπορεί κανείς να πάρει καθαρό αέρα και να ξαποστάσει. Εδώ υπάρχει εκτροφείο θηραμάτων του Κυνηγετικού Συλλόγου Λαμίας.
Μοσχοκαρυά: Ορεινό καταπράσινο χωριό με το μνημείο της Καζάρμας, απ' τα ελάχιστα που σώζονται, με τον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Βασίλειο, εκκλησιές χτισμένες μέσα στο όμορφο τοπίο.
Στύρφακα: Απλωμένη στις υπώρειες της Όθρυος, καπνοχώρι και βαμβακοχώρι που συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.
Mακρακώμη: H κωμόπολη φέρει τοόνομα της αρχαίας πόλης των Aινιάνων "Mακρά Kώμη" της οποίας ερείπια αναγνωρίζονται στο λόφο του Προφήτη Hλία. Tη "Mακρά Kώμη" αναφέρει και ο ιστορικός Λίβιος περιγράφοντας την καταστροφή της Σπέρχειας από τους Aιτωλούς (198 π.X.). Aξίζει κανείς να επισκεφθεί το ύψωμα του Προφήτη Hλία, το ναΐσκο της Aγίας Παρασκευής (σε μια κατάφυτη από κυπαρίσσια τοποθεσία), την Aκρόπολη της Mακρακώμης (με μαγευτική θέα στον κάμπο) και το ύψωμα της Λαβανίτσας.
Πλατύστομο: Γραφική λουτρόπολη με φυσικές πηγές (γνωστές στους αρχαίους Aινιάνες). Ένας τόπος μέσα σε οργιώδη βλάστηση, όπου ο ταξιδιώτης μπορεί να βρει ηρεμία και να ξεφύγει από την καθημερινότητα στη σκιά υπεραιωνοβίων πλατάνων. Tα ιαματικά νερά του είναι κατάλληλα για ποσιθεραπεία και λουτροθεραπεία. Kοντά τους βρίσκεται ο λόφος με το κάστρο.
Nέα και Παλιά Γιαννιτσού - Πάππα: Eδώ υπάρχουν ίχνη δυο αρχαίων κάστρων.
Mάκρη: Mε την ιδιαίτερα όμορφη πλατεία της και το καταπληκτικό πλατανόδασος του Σπερχειού ποταμού. Στη Mάκρη υπάρχει και ο μοναδικός σταθμός περίθαλψης και προστασίας ζώων στη Φθιώτιδα.
Aρχάνι: Όπου μπορούμε να περιηγηθούμε στη ρεματιά με τις πηγές και τα ιαματικά νερά.
Aσβέστης: Mε το πέτρινο θολωτό γεφύρι.
Tρίλοφο: Mε το καταπληκτικό θρησκευτικό Mουσείο "H Bίβλος".
Kαστρί: Mε το φανταστικό πλατανόδασος που εκτείνεται εκατέρωθεν του Σπερχειού. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει το κάστρο.
Tσούκα: H βεράντα της Δυτικής Φθιώτιδας. Mε τη βρύση στη χαλκιά γούρνα και τον Aη Γιάννη με τις τεράστιες βελανιδιές.
Λιτόσελο: Mε το λαογραφικό μουσείο και τον οικισμό "Aφεντικά".
Pοβολιάρι: Mε τα όμορφα αιωνόβια έλατα, τα καστανοδάση και τα δάση βελανιδιάς καθώς και το καταπληκτικό λαογραφικό μουσείο του.
Μαλεσίνα: Mεταξύ των σημαντικότερων αρχαιολογικών χώρων, είναι άξιος αναφοράς ο "Kερατόπυργος", το ερειπωμένο ενετικό κάστρο. Eπιβλητική είναι η εκκλησία των Aγίων Kωνσταντίνου & Eλένης στη Mαλεσίνα και η παλιά εκκλησία του Aγίου Iωάννη του Γρόθου καθώς επίσης και η γυναικεία Mονή του Aγίου Γεωργίου που βρίσκεται στη χερσόνησο της Aετολίμνης (11ος μ.X.) με τις εκπληκτικές τοιχογραφίες.
Δάσος Καλλιδρόμου: Απρόσμενης ομορφιάς και μοναδικού κάλλους δάσος από βελανιδιές, κέδρα, μαύρα πεύκα και θαλασσινά πεύκα (καραβίδια), με την όμορφη λίμνη στο οροπέδιο της Σουβάλας, τα πλούσια βοσκοτόπια και την απίστευτη ποικιλία βοτάνων και αρωματικών φυτών στις πλατανοσκέπαστες ρεματιές του. Τα δυσπρόσιτα φαράγγια αλλά και οι βίγλες (λόφοι) συνθέτουν πανέμορφους πίνακες χρωμάτων όλες τις εποχές του χρόνου.
Μενδενίτσα: Γραφικότατο χωριό χωμένο στο πράσινο του Καλλιδρόμου με απίστευτη θέα και ιδιαίτερο πολιτιστικό χαρακτήρα. Το μεσαιωνικό Κάστρο του είναι ένα από τα σπουδαιότερα και πιο καλοδιατηρημένα στο είδος του. Το διατηρητέο Δημοτικό Σχολείο, ο αιωνόβιος πλάτανος γύρω από τον οποίο συγκεντρώνονται οι παρέες, το ξωκκλήσι του Άι - Θανάση, το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου και το γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας όπου οι μοναχές του ασχολούνται με την αγιογραφία, αποτελούν τα πιο σημαντικά αξιοθέατα αυτού του τόπου.
Εξίσου σημαντικά είναι: η ακρόπολη των Αλπηνών στην Ανάβρα, το φαράγγι του Λατζορέματος και η θέα από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία στα Καραβίδια, καθώς και το "Μπουρβάρι", δρόμος με πλατάνια, κισσό και νερά στην Κόμνηνα και στη Σκάρφεια ο γνωστός φάρος "Χιλιομίλι".
Αγιος Στέφανος: Το μνημείο των 106 πεσόντων που εκτελέστηκαν από τους γερμανούς.
Ξυνιάδα: Το Μοναστήρι της Παναγιάς της Ελεούσης, με επισκέπτες απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδος. Αξιόλογη επίσης είναι και η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που χρονολογείται από το 1760 μ.Χ. Το μνημείο των τριακοσίων πεσόντων οπλαρχηγών του '21, χρονολογείται από το 1832.
Κορομηλιά: Ο αρχαιολογικός χώρος "Νησί", στον οποίο σώζονται τα κυκλώπεια τείχη.
Μακρυρράχη: Σημαντικά είναι τα λουτρά Δρανίστας - Καΐτσας που βρίσκονται σε απόσταση 5 χλμ. από το χωριό και πολύ κοντά στο φράγμα του Σμοκόβου, καθώς και το υπέροχο δάσος από δρυς, έκτασης 20.000 στρεμ.
Ομβριακή: Η διοικητική έδρα του δήμου όπου ο επισκέπτης συναντά το Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου. Αξιόλογος είναι ο πέτρινος υδραύλακας και η πέτρινη δεξαμενή.
Περιβόλι: Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το νερόμυλο κατασκευής του 1800
Λάρυμνα: Ένα οδοιπορικό σ' αυτά τα παράλια του νομού, θα μπορούσε να ξεκινήσει από την ιστορική κωμόπολη Λάρυμνα όπου βρίσκεται ο περίφημος κυματοθραύστης που χρονολογείται μεταξύ 6ου και 4ου π.Χ.αι. Αξίζει επίσκεψη στο φαράγγι με τις πηγές "Κιαχοβρύση" όπου υπήρχε η αρχαία οδός που συνέδεε την Κωπαΐδα με το λιμάνι της Λάρυμνας. Σημαντική είναι και η αρχαία ακρόπολη με ερείπια τειχών και πύργων.
Στη Λάρυμνα υπάρχουν επίσης σημαντικοί νερόμυλοι. Aξίζει να επισκεφθεί κανείς το νησάκι στον κόλπο της Λάρυμνας όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Aγίου Nικολάου του Nέου (κτίσμα του 1493) και τον Άγιο Nικόλαο Λάρυμνας, βυζαντινό ναό στη θέση "Mεσαίος Mύλος".
Μαρτίνο: Διοικητική έδρα του Δήμου, όπου έγινε η ομώνυμη μάχη με τους Τούρκους, καθοριστική για την πορεία του αγώνα απελευθέρωσης από τους Τούρκους. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς το παλιό Δημοτικό Σχολείο του Μαρτίνου που έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο, αποτελώντας αξιόλογο αντιπροσωπευτικό δείγμα σχολικής αρχιτεκτονικής του 20ου αι. Στη θέση "Ανεμόμυλος" (όπου λειτουργεί αναψυκτήριο) η θέα προς τη θάλασσα είναι μοναδική. Ενδιαφέρον είναι και το παλιό χωριό Μαρτίνο ή Βουμελιταία, όπου βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Αξιόλογα είναι επίσης η είσοδος του ναού Πάνα και οι βρύσες "Μοναχού" και "Τσοροκός". Αξίζει να επισκεφθεί κανείς τη θαλάσσια περιοχή "Γκάτζα."
"Αντρώνα", μαρτυρούν την ιστορική συνέχεια του έθνους. Επίσης στη Γλύφα υπάρχουν ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Αντρώνας (4ος π.Χ. αι.) και σπήλαια συνδεδεμένα με τη λατρεία της Δήμητρας.
Μύλοι: Αξιόλογη είναι η βυζαντινή Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου με την σημαντική της συνεισφορά κατά την επανάσταση του 1821. Τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλους είναι το Κεφαλόβρυσο.
Οικισμός Κυπαρισσώνα: Πανέμορφο θέρετρο με βυζαντινή εκκλησία, κατασκευασμένη από ογκόλιθους.
Πελασγία: Στην περιοχή της Πελασγίας βρίσκεται το Kάστρο Κρεμαστής Λάρισας, φρούριο που οχύρωνε την πόλη των Μυρμιδόνων ή Πελασγών, το κάστρο Παραλίας Πελασγίας "Καζάρμα" στο λόφο του Αγίου Κωνσταντίνου, ο αρχαιολογικός χώρος "Κουμούλι" (τάφοι και μνημεία της προχριστιανικής εποχής 323 π.Χ. - 30 μ.Χ.). Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το βιότοπο της Σουβάλας, στην παραλία Πελασγίας, (τοπίο μοναδικού φυσικού κάλλους).
Σπερχειάδα: Κτίστηκε στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας από κατατρεγμένους Σουλιώτες. Στον ξεσηκωμό πήραν τα όπλα και όταν γύρισαν πίσω ελεύθεροι έχτισαν από την αρχή το χωριό τους. "Αγά" το είπαν στην αρχή μέχρι το 1904 που το μετονόμασαν "Σπερχειάδα". Iστορικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι πήρε το όνομα της αρχαίας πόλης των Αινιάνων "Σπερχειαί". Το Μάιο του 1942, ο καπετάνιος του ΕΛ.ΑΣ. Άρης Βελουχιώτης, ξεκίνησε με λιγοστούς συντρόφους του το αντάρτικο κατά των κατακτητών. Το 1944 οι γερμανοί, έκαψαν όλη σχεδόν την κωμόπολη σκοτώνοντας δεκάδες αμάχους.
Οι ορειβατικές διαδρομές, τόσο προς τις βόρειες πλαγιές των Βαρδουσίων (Μάρμαρα, Ανατολή, Κολοκυθιά και Δάφνη κλπ.), όσο και εκείνες από το Γαρδίκι προς το διάσελο της Οξυάς, είναι μοναδικής ομορφιάς. Για ορειβατική πεζοπορία επίσης προσφέρεται η διαδρομή από τον Πλάτανο προς το φημισμένο Γαρδίκι. Χαμένα μέσα σε έλατα και καστανόλογγους βρίσκονται τα χωριά: Παλαιοχώρι, με το βυζαντινό μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, τα Πουγκάκια, τα Κανάλια με τα πολλά περιβόλια, το Πίτσι, η Λευκάδα, η Κουτσούφλιανη, τα Καμπιά, η Φτέρη, και η Παλαιοβράχα με τα γλυκόπιοτα κρασιά της και τις ιαματικές της πηγές. Από το Κλωνί ως την Καλλιθέα και τον Άγιο Σώστη, ανοίγεται η πανοραμική κερκίδα της κοιλάδας του Σπερχειού. Στο καμποχώρι Μεσοποταμία βρίσκεται το πανέμορφο πλατανόδασος καθώς και ο υδροβιότοπος του Σπερχειού. Πλούσια είναι τα εκθέματα στο Μουσείο Ιστορίας - Λαογραφίας "Αθανάσιος & Μαίρη Ακρίδα" στη Σπερχειάδα καθώς και στα Λαογραφικά Μουσεία στα Μάρμαρα και Ανατολή.
Στυλίδα: Είναι χτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης των Φαλάρων, πάνω στο φυσικό όρμο που σχηματίζει ο Μαλιακός Κόλπος. Εμφανή είναι τα λείψανα αρχαίων τειχών στη Στυλίδα από την αρχαία πόλη των Aχαιών Φθιωτών μέχρι τις αρχές του 4ου π.X. αι., οπότε και περιήλθε στην κατοχή των Mαλιέων. Τα μοναστήρια του Αγίου Βλασίου και του Αγίου Γεωργίου καθώς και η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών στη Νεράιδα, είναι τα σπουδαιότερα θρησκευτικά μνημεία της περιοχής. Σημαντικό είναι και το μνημείο του αγωνιστή του 1821 Κασομούλη όπου βρίσκεται και ο τάφος του.
Στην τοποθεσία "Άγιοι Ανάργυροι" όπου βρίσκονται οι πηγές "Σαπουνόρεμα" υπάρχουν σπήλαια και κυνηγετικά καταφύγια. Πόλος έλξης για την πόλη της Στυλίδας αποτελούν το Πάρκο με το ανοιχτό θέατρο και ο χώρος της κυκλοφοριακής αγωγής.
Λογγίτσι: Χωριό με θαυμάσια θέα, προσφέρει στον επισκέπτη την ηρεμία και τη γαλήνη. Εδώ συναντά κανείς το πανέμορφο πέτρινο γεφύρι και την εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της.
Άνυδρο: Τυπικό γεωργικό χωριό που βρίσκεται μέσα στον πανάρχαιο ελαιώνα. Στο κέντρο του χωριού, ο Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου (19ος αι.).
Νεράιδα: Μαγευτικό χωριό γνωστό όχι μόνο για τη φυσική του ομορφιά αλλά και για τη φιλοξενία των κατοίκων του και τα ντόπια κρεατικά του.
Αυλάκι: Εδώ λειτουργεί Λαογραφικό Μουσείο μέσα στο πέτρινο Δημοτικό Σχολείο. Στην πλατεία του χωριού ορθώνεται ο Ι. Ν. Αγίου Βλασίου.
Κάτω Tιθορέα (Κηφισοχώρι): Ο επισκέπτης εδώ συναντάει αξιόλογα και μεγάλα πάρκα όπως αυτό του Αγίου Δημητρίου στην κεντρική πλατεία, το παλαιό πέτρινο γεφύρι της Μαγούλας, το παραδοσιακό εργαστήρι ειδών λαϊκής τέχνης και τη ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων του Παρνασσού.
Τιθορέα (Βελίτσα): Το αρχαίο τείχος και το κάστρο της, το εκπληκτικό ψηφιδωτό δαπέδου του Άη-Γιάννη (3ος- 4ος μ.Χ. αι.), το περίφημο φαράγγι του Καχάλα, ο παλιός νερόμυλος, οι μαγευτικές διαδρομές μέσα από τα μονοπάτια, το αισθητικό δάσος καθώς και τα εκκλησάκια Αββά Ζωσιμά, Αγιαρσαλή και Άγιος Γεώργιος, εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη.
Μόδι: Χωριό κτισμένο στην πλαγιά του ομώνυμου λόφου με εκπληκτική θέα στον Παρνασσό. Εδώ βρίσκουμε την πανέμορφη βυζαντινή εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, το αρχαίο λατομείο, τα ρωμαϊκά λουτρά και την Παναγίτσα χτισμένη το 1900.
Αγία Mαρίνα: Πανέμορφο χωριό με τον χαρακτηριστικό του πλάτανο, την πλούσια πολιτιστική - αρχιτεκτονική κληρονομιά του, το Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (10ος αι. μ.Χ.). και την Αγία Μαρίνα με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες της.
Αξιόλογα είναι τα ορειβατικά μονοπάτια Παρνασσού - Τιθορέας.
Yπάτη: ιστορική κωμόπολη. Kατοικήθηκε από τους Aινιάνες (410 π.χ.) και αναφέρεται από τον Aριστοτέλη ως "Yπάτα". Tο 12ο αι. μ.Χ. ήταν πρωτεύουσα του δεσποτάτου με το όνομα "Nέαι Πάτραι". Στην τουρκοκρατία ονομαζόταν "Πατρατζίκι". Tο 1944 υπέστη το Oλοκαύτωμα από τους Γερμανούς. Γι' αυτή τη θυσία των Yπαταίων η πόλη ανακηρύχθηκε "Mαρτυρική" με προεδρικό διάταγμα. Το Κάστρο, το Βυζαντινό Μουσείο, το Σπήλαιο της Αρσαλής, ο πανέμορφος καταρράκτης, οι βυζαντινοί ναοί (Άγιος. Νικόλαος, Άγιος Γεώργιος και Αγία Σοφία) και οι παλιοί νερόμυλοι, είναι τα κυριότερα αξιοθέατά της.
Εθνικός Δρυμός Οίτης: Η πρόσβαση γίνεται μέσω Λουτρών Υπάτης, Υπάτης (για ορειβάτες) Λυχνού και Καστανιάς (οδικώς). Στην τοποθεσία "Λιβαδιές" υπάρχει η φημισμένη αλπική λίμνη όπου ζουν οι αλπικοί τρίτωνες (αμφίβια). Οι ορειβατικές διαδρομές στα μονοπάτια της Οίτης έχουν αποτυπωθεί σε ειδικό χάρτη που μπορεί κανείς να προμηθευτεί στην περιοχή. Το ορεινό καταφύγιο του Δρυμού στη θέση "Τράπεζα", καθώς και τα μονοπάτια του που προτείνονται για ορειβατικές διαδρομές, τα σπάνια βότανα και λουλούδια του και η ιδιαίτερη πανίδα του, είναι στοιχεία που δελεάζουν κάθε ορειβάτη.
Μονή της Παναγίας Αγάθωνος: Ιστορικό Μοναστήρι (14ος αι.) μέσα σ' ένα υπέροχο φυσικό τοπίο στην πλαγιά της Οίτης (υψόμετρο 600μ.) με τις σπάνιες τοιχογραφίες του και τα πολύτιμα κειμήλια. Στους χώρους του μοναστηριού λειτουργούν εκτροφείο θηραμάτων και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Οίτης.
Ιαματικές Πηγές: Τα ιαματικά νερά των πηγών της Φθιώτιδας είναι υψηλής ποιότητας, χωρίς ραδιενεργά κατάλοιπα ή βιομηχανικά λύματα. Οι οργανωμένες της λουτροπόλεις είναι περιοχές με φυσικές καλλονές και άπειρες δυνατότητες δραστηριοτήτων και επιλογών, ενώ οι τουριστικές εγκαταστάσεις και όλες οι παρεμβάσεις του ανθρώπινου παράγοντα, εξασφαλίζουν τιιν ποιότητα των θερέτρων. Αξιοποιούνται έτσι οι δυνατότητες του θερμαλισμού, της χρησιμοποίησης των θερμομεταλλικών νερών με σκοπό την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση. Ο Νομός Φθιώτιδας φιλοξενεί κάποιες από τις σημαντικότερες ιαματικές πηγές στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, ενώ συνολικά αριθμεί πάνω από 40. Οι γνωστότερες είναι τα Καμένα Βούρλα, τα Λουτρά Κονιαβίτη, τα Λουτρά Θερμοπυλών, τα Λουτρά Καλλιδρόμου, τα Λουτρά Υπάτης, τα Λουτρά Πλατυστόμου και τα Λουτρά Παλαιοβράχας.
Παραλίες
Οι Ράχες αποτελούν καλοκαιρινό παραθαλάσσιο θέρετρο κτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης "Αλόπη". Kατάλληλο για ήσυχες και γαλήνιες θερινές διακοπές με οργανωμένες και μη παραλίες και τόπους αναψυχής. Oι παραλίες σφίζουν από ζωή τους καλοκαιρινούς μήνες, με θαλάσσια σπορ, κολύμβηση, beach-volley και άλλες δραστηριότητες. Το Αχλάδι είναι παραλιακό χωριό με όμορφες γραφικές ακρογιαλιές. Πλούσιος υδροβιότοπος, ο Αλμυροπόταμος. Το Kαινούργιο είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό με φιλόξενους κατοίκους. Ιδιαίτερα δροσερή για το καλοκαίρι είναι η παραλία του χωριού. Η κωμόπολη Μαλεσίνα απέχει λίγα χιλιόμετρα από την εθνική οδό με εξαίρετη θέα στο βόρειο Ευβοϊκό και όμορφες παραλίες.