Ο Εθνικός Δρυμός της Οίτης, περιλαμβάνει το οροπέδιο των Λιβαδιών με τις κορυφές Γρεβενό και Αλύκαινα και το ψηλότερο τμήμα των βόρειων απότομων κλιτύων. Ανακυρήχθηκε το 1966, και είναι ο έκτος (από τους δέκα) κατά χρονική σειρά ανακήρυξης και ο τρίτος σε έκταση. Έχει έκταση 7.000 εκτάρια, από τα οποία τα 3.370 αποτελούν τον πυρήνα και τα υπόλοιπα 3.630 την περιφερειακή ζώνη. Προτείνεται βέβαια, μια Ευρύτερη Ρυθμιστική Ζώνη (Ε.Ρ.Ζ.), έκτασης 43.896 εκταρίων, η οποία θα περιβάλλει την περιφερειακή και θα εκτείνεται μέχρι τα όρια του ορεινού συγκροτήματος της Οίτης. Η τελευταία περιλαμβάνει δάση και δασικές εκτάσεις, χορτολιβαδικές και άγονες εκτάσεις, ακόμη γεωργικές καλλιέργειες και οικισμούς και αποσκοπεί στην αποτελεσματικότερη προστασία ολόκληρου του ορεινού όγκου.
Η Οίτη είναι ένα μεγάλο βουνό της Ρούμελης που βρίσκεται στα όρια των νομών Φθιώτιδας και Φωκίδας κι απλώνεται από ανατολικά προς τα δυτικά σε μήκος 20 χλμ. και από βορρά προς νότο σε μήκος 18 χλμ. περίπου.
Στα ανατολικά της Οίτης ο ποταμός Ασωπός την χωρίζει από το όρος Καλλίδρομο και στα δυτικά της ο ποταμός Βιστρίτσα (Ίναχος) την χωρίζει από το χαμηλό βουνό του Γουλινά.
Στα βόρεια οι πλαγιές της κατέρχονται απότομα μέχρι την κοιλάδα της Σπερχειάδας, ενώ στα νότια και στα νοτιοδυτικά μέσω εκτεταμένων διάσελων ενώνεται με τα όρη της Γκιώνας και των Βαρδουσίων.
Στη ζώνη αυτή περιλαμβάνονται όλοι οι οικισμοί της Οίτης (Υπάτη, Καπνοχώρι, Λυχνό, Καστανιά, Μεσοχώρι, Περιστέρι, Πύργος, Νεοχώρι, Καστριώτισσα, Μαυρολιθάρι, Πυρά, Παύλιανη, Κουμαρίτσι, Δέλφινο και οι οικισμοί Ανω και Κάτω Δυο Βουνά) με αξιόλογες παραδοσιακές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, καθώς και σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Σκοπός της (Ε.Ρ.Ζ.), είναι η διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, του παραδοσιακού χαρακτήρα των οικισμών και των υφιστάμενων δραστηριοτήτων καθώς και η ανάπτυξη του οικοτουρισμού.
Τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα που απασχολούν σήμερα την ανθρωπότητα, αλλά και τη χώρα μας, δείχνουν ολοένα και περισσότερο το δρόμο για την εφαρμογή προτύπων φιλικών στο περιβάλλον. Τα πρότυπα αυτά, όπως είναι ο «οικοτουρισμός» και η «βιώσιμη ανάπτυξη», φαίνεται ότι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή τους, ιδιαίτερα στην περιοχή της Οίτης, που ακόμη δεν έχει θιγεί σε μεγάλο βαθμό από τη ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος. Ο οικοτουρισμός και γενικότερα η βιώσιμη ανάπτυξη θέτουν ως προϋπόθεση την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και επιβάλλουν τον εκσυγχρονισμό και την αλλαγή των προτύπων αξιοποίησης των φυσικών πόρων και των αναπτυξιακών δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται ή αναμένεται να αναπτυχθούν.
Ο εθνικός δρυμός της Οίτης και η ευρύτερη περιοχή, παρουσιάζουν εντυπωσιακά στοιχεία ως προς τη βιοποικιλότητα, το τοπίο, το υδατικό περιβάλλον και τις γεωμορφές αλλά και γενικότερα ως προς τα χαρακτηριστικά του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος. Τα χαρακτηριστικά αυτά συνθέτουν ένα πλούσιο και ποικιλόμορφο οικολογικό, επιστημονικό, αισθητικό και περιβαλλοντικό «καμβά», ελκυστικό για μεγάλη μερίδα φυσιολατρών ή γενικότερα πολιτών που ενασχολούνται με το περιβάλλον.
Ο οικοτουρισμός σε συνδυασμό με τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού στην ευρύτερη περιοχή της Οίτης, που αποτελούν τον αντίποδα του γνωστού μαζικού τουρισμού, είναι δυνατό, με τη σωστή χωρική και χρονική κατανομή των επισκεπτών να διευρύνει σημαντικά την περίοδο παρουσίας των επισκεπτών στην περιοχή με αποτέλεσμα την ανακατανομή του εισοδήματος, την έπενδυση στην ποιότητα του τουριστικού προιόντος και τον περιορισμό των επιπτώσεων στο περιβάλλον. Οι κυριότερες κατηγορίες του εναλλακτικού τουρισμού είναι: ο φυσιολατρικός ή οικολογικός τουρισμός, ο περιηγητικός ή περιπατητικός, ο αναρριχητικός, ο θρησκευτικός, ο αρχαιολογικός, ο ιστορικός, ο ιαματικός κ.α.
Πηγή: www.oiti.gr