Κρυμμένη μέσα σε καστανιές και πλατάνια, λουλούδια και μυριστικά, η Τσαγκαράδα με τις τέσσερις συνοικίες της, όλες φόρος τιμής στους αντίστοιχους Αγίους της, έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να είναι μυστικό. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς. Τα πέτρινα μονοπάτια της ξεχύνονται μέσα στο πράσινο και η ανάσα σου πιάνεται μέχρι να περάσεις από την μία γειτονιά στην άλλη. Στην κεντρική πλατεία της ο καθιερωμένος, για το πηλιορείτικο τοπίο πλάτανος έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες φωτογραφικά ενσταντανέ, αρκεί όμως να πάρεις ένα από αυτά τα μονοπάτια που με τόση τέχνη έφτιαξαν λαϊκοί μαστόροι, για να σε κυριεύσει η ψευδαίσθηση του απάτητου. Το μονότοξο γεφύρι στο ρέμα του Μυλοπόταμου, χτισμένο το 1787 από Ζουπανιώτες μαστόρους, μοιάζει χαμένο στον χρόνο, έτσι που χώθηκε μέσα στην οργιώδη βλάστηση. Στην Συνοικία των Ταξιαρχών, τα νερά που αναβλύζουν από τις κρήνες περιμένουν να δροσίσουν τους κουρασμένους περιπατητές που ξεχάστηκαν θαυμάζοντας τις λιθανάγλυφες πορτοσιές στα πετρόχτιστα αρχοντικά. Η Νανοπούλειος και η Αχιλλοπούλειος Σχολή του 1865, η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και μετά πάλι πράσινο. Η πιο ήσυχη πλατεία της Αγίας Κυριακής να παίρνει ζωή από τους περαστικούς διαβάτες. Και τόσα ξωκλήσια σπαρμένα κι αυτά στο πουθενά, σαν τον Άγιο Παντελεήμονα και τον Άγιο Αθανάσιο εν Άθω. Στον δρόμο προς την Καραβοστασιά, ελιές και λεμονιές και μετά το μικροσκοπικό εκκλησάκι της Παναγιάς που φώλιασε μέσα σε μια σπηλιά. Κι άμα πεθυμήσεις μπλε, μπορείς να κατευθυνθείς προς την πανέμορφη Νταμούχαρη για να δεις και το κάστρο της, την κοντινή Φακίστρα, τον Άη Γιάννη ή του Παπά Νερό. Να θαυμάσεις την φυσική παλέτα του Μυλοποτάμου, με το μπλε να μπλέκει με το πράσινο και το γκρίζο της πέτρας. Ή να πας ως τον κοντινό Κισσό για να δεις την πιο όμορφη, ίσως, εκκλησία ολόκληρου του Πηλίου, την Αγιά Μαρίνα του 1650, με τις υπέροχες τοιχογραφίες του Παγώνη, τον περίτεχνο τρούλο με την εικόνα του Θεού κρυμμένη και το αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο που πάνω του βρήκαν καταφύγιο τα ζώα όλου του κόσμου. Όρεξη μόνο να ‘χεις για περπάτημα. Κι αν είσαι τυχερός, μπορεί να συναντήσεις κι εσύ μια από τις σπάνιες ορχιδέες που φυτρώνουν εδώ, σε κάποια από τις περιπλανήσεις σου. Όχι ότι αλλιώς δεν θα σε έχει χορτάσει δώρα η Τσαγκαράδα, αλλά να… Είναι που ψάχνεις κι εσύ ένα ακόμα κομμάτι από τη κρυμμένη μαγεία της.
Πως θα φτάσετε:
Η Τσαγκαράδα απέχει 373 χλμ. από την Αθήνα και περίπου 47 χλμ. από τον Βόλο, που μεταφράζεται σε 4,5 περίπου ώρες οδήγησης. Εναλλακτικά, μπορείτε να επιλέξετε τη λύση του ΚΤΕΛ (τηλ. 210-8317186, 24210-33253).
Που να μείνετε:
"Aleka's House", Τσαγκαράδα Πηλίου (τηλ. 24260-49380, http://www.alekas-house.gr): Σουίτες, δωμάτια με θέα στη θάλασσα ή στο βουνό. Χαμάμ, μπανιέρες ή υδρομασάζ. Στρώματα Cocomat, παντόφλες να σας περιμένουν δίπλα από το κρεβάτι και καλλυντικά για τις ξεχασιάρες κυρίες. Το "Aleka's House", όπως υπόσχεται και το όνομα του, θα σας κάνει να νιώσετε σαν το σπίτι σας, αφού εδώ η σπιτική φιλοξενία δεν είναι μόνο υπόσχεση!
"Αμάλθεια", Τσαγκαράδα Πηλίου (τηλ. 24260-49400, http://www.amalthia-pelion.gr/): Παραδοσιακός ξενώνας με την πέτρα και το ξύλο να κυριαρχούν στον χώρο. Επιλέξτε κάποιο από τα δωμάτια με θέα απευθείας στη Λίμνη Πλαστήρα ή με το δικό του τζάκι και νιώστε τι σημαίνει πηλιορείτικη φιλοξενία. Ιδανικός ξενώνας για φιλόζωους, καθώς εδώ τα κατοικίδια είναι ευπρόσδεκτα και έτσι δεν χρειάζεται να αποχωριστείτε τους τετράποδους φίλους σας.
Που να φάτε:
"Γουλιά Μπουκιά", Τσαγκαράδα Πηλίου (τηλ. 24260-48860): Τσιπουροπροσκύνημα με τα όλα του, σε έναν χώρο που κυριαρχούν η πέτρα, το ξύλο και η παρεΐστικη διάθεση. Ακόμη κι αν ξεκινήσετε από νωρίς το πρωί με καφεδάκι, η θέα στο Αιγαίο, από τη Σκόπελο μέχρι την Αλόννησο και η μυρωδιά της μερακλίδικης κουζίνας, πιθανότατα θα σας κάνουν να υποκύψετε στον πειρασμό και να παραγγείλετε και το πρώτο τσιπουράκι, που συνοδεύεται από το μεζεδάκι του. Η κουζίνα είναι δια χειρός του ιδιοκτήτη, Θανάση Κωνσταντάκη, με το σπετσοφάι, τις καπνιστές μπριζόλες στη σχάρα και τα χοιρινά φιλετάκια με γλυκόξινη σάλτσα να κλέβουν την παράσταση, χωρίς να λείπουν και τα θαλασσινά και όλα αυτά υπό τους ήχους της λαϊκορεμπέτικης μουσικής. Κάπως έτσι, θα γίνετε και εσείς από τους πιστούς που θα κοινωνήσουν με τα ντόπια οινοπνεύματα και θα πείτε και ένα «αλληλούια»!
http://www.menoume-ellada.gr/pages/article.aspx?aid=95
http://www.menoume-ellada.gr/pages/article.aspx?aid=95
