Eίναι φίλοι, γεννήθηκαν στον ίδιο τόπο, βρίσκονται στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους, έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους και μια αγάπη, το αμπέλι. Αποφάσισαν λοιπόν να συνεργαστούν και να θέσουν τις βάσεις για την πρώτη προσπάθεια της σύστασης ομάδας παραγωγών στις Αρχάνες και την απευθείας συσκευασία για εξαγωγή, χωρίς την εμπλοκή μεσαζόντων ! Ο λόγος για μια παρέα νεαρών που αποφάσισε να πάρει την τύχη της ζωής στα χέρια της, να ασχοληθεί επαγγελματικά με το αμπέλι και να μην περιμένει τις επιδοτήσεις για να προκόψει .
Υπό άλλες συνθήκες αυτό κανονικά δεν θα έπρεπε να αποτελεί και είδηση, αλλά ρουτίνα της καθημερινότητας,
Είδηση θα έπρεπε να ήταν οι εξαγωγές κρητικών προϊόντων εν καιρώ κρίσης.
Όμως για να φτάσουμε σε αυτό από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή. Και η αρχή ύστερα από χρόνια συζητήσεων, διαφωνιών και αντεγκλήσεων, φαίνεται ότι έγινε. Οι νέοι αμπελοκαλλιεργητές αποφάσισαν να υιοθετήσουν τη ρήση του Ομήρου «η ισχύς εν τη ενώσει» είμαστε ισχυροί όταν είμαστε ενωμένοι.
Σε αυτό βέβαια βοήθησε και η « ορμήνια» των πατεράδων τους , που έφαγαν τη ζωή τους στα αμπέλια και κατανόησαν, έστω και αργά ότι από μόνοι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν και να πετύχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και την ανταμοιβή των κόπων τους.
Με νέα νοοτροπία ανατράφηκε λοιπόν η νέα γενιά παραγωγών, η οποία έχει αντιληφθεί την τομή που πρέπει να γίνει στις αντιλήψεις που κυριαρχούσαν μέχρι πρότινος στις αμιγώς αγροτικές οικογένειες.
Ένα άλλο ενθαρρυντικό στοιχείο για την αναζωπύρωση του πρωτογενή τομέα , είναι ότι οι νέοι έστω και αναγκαστικά, λόγω ανεργίας, επιστρέφουν στη γη για να μάθουν τα μυστικά της, και να τραφούν από αυτή. Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος παρά την κρίση, την οικονομική δυσπραγία και την αμφιβολία για το κέρδος, χωρίς την στήριξη των επιδοτήσεων στην περιοχή των Αρχανών φυτεύτηκαν περισσότερα από 200 χιλιάδες κλήματα.
Στην πρώτη προσπάθεια για τη σύσταση ομάδας παραγωγών και την απευθείας εξαγωγή από το αμπέλι συμμετέχουν οι: Μανώλης και Νίκος Μαυράκης, Γιώργος, Στέλιος, Γιάννης Βλαχάκης, Αντώνης Γιαχνάκης, Μανώλης Μαρινάκης, Χαράλαμπος Γενιατάκης και Μανώλης Παπαδάκης. Όλοι είναι πιστοποιημένοι και ακολουθούν τη διαδικασία της ολοκληρωμένης διαχείρισης. Έκοψαν τα σταφύλια τους, τα τυποποίησαν σε συσκευαστήριο που είχαν ενοικιάσει για να μειωθούν τα κόστη , και τα έστειλαν στις αγορές τις Σκανδιναβίας, της Αγγλίας και της Γερμανίας.
Η παρτίδα που έφευγε την ημέρα, που το MadeinCreta, επισκέφτηκε το Μανώλη και Νίκο Μαυράκη στο αμπέλι τους, προοριζόταν για σούπερ μάρκετ της Νορβηγίας. Σε αυτή την πρώτη προσπάθεια για τη σύσταση της ομάδας, έγινε συνολικά εξαγωγή 300 τόνων επιτραπέζιας σουλτανίνας ενώ το καθαρό κέρδος των παραγωγών κυμάνθηκε στα 90 λεπτά το κιλό στην Α ποιότητα.
«ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ…»
«Το σταφύλι είναι το δυναμικό προϊόν της περιοχής μας και αυτοί που το παραλαμβάνουν έξω λένε ότι έχουμε την καλύτερη ποιότητα. Είναι προϊόν εύγευστο, εμφανίσιμο και αντέχει στο ράφι », θα πει ο Μανώλης Μαυράκης , που πριν 18 χρόνια έκανε την πρώτη προσπάθεια τυποποίησης από το κτήμα, στη Γερμανία στις 18 Οκτωβρίου, όπως είπε χαρακτηριστικά, αφού η ημερομηνία αυτή του έμεινε αξέχαστη. Η προσπάθεια, πρωτοπόρα για την εποχή, δεν συνεχίστηκε για διάφορους λόγους. «Τότε οι συγκυρίες δεν ήταν ευνοϊκές, τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς και πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουμε», θα πει με την εμπειρία της ζωής.
Αυτή είναι επί της ουσίας η πρώτη προσπάθεια για να οργανωθούν καλύτερα και να αναλάβουν οι ίδιοι και την προώθηση του προϊόντος . «Εμείς έχουμε πρόβλημα διάθεσης του προϊόντος λόγω των μεσαζόντων. Το σταφύλι για να φτάσει στον καταναλωτή περνά από πολλά στάδια και το κέρδος του παραγωγού είναι ελάχιστο. Εμείς θέλουμε να γίνει μια ομάδα ολοκληρωμένη με τις δικές της εγκαταστάσεις τώρα είναι μόνο η αρχή».
 |
| Ο γιoς του Μανώλη Μαυράκη, Νίκος |
Τα βήματα του πατέρα του και τις συμβουλές του ακολουθεί και ο Νίκος. «Αυτή τη συζήτηση για συνεργασία την κάνουμε αρκετό καιρό. Το αμπέλι δεν είναι εύκολο, υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκα, που χάσαμε όλα το εισόδημά μας, εξαιτίας των καιρικών συνθηκών, κάθε χρόνος είναι και ρίσκο».
Η απόφαση για τη συνεργασία δεν πάρθηκε αβασάνιστα και επιπόλαια. Υπήρχε ένας «δυνατός κρίκος» για τη δρομολόγηση της ιστορίας και κοινός φίλος όλων των παραγωγών, ο Βάκης Μπεχράκης, με πολυετή εμπειρία στο σταφύλι και τις αγορές , που ανέλαβε τη διαχείριση της ομάδας, τα διαδικαστικά και τις επαφές με τους πελάτες.
Οι συζητήσεις είχαν ξεκινήσει πριν περίπου πέντε χρόνια ενώ «το νερό στα αυλάκι» μπήκε πριν τέσσερις μήνες όταν οι αμπελοκαλλιεργητές είπαν το «ναι».
Για το θέμα μίλησε στο ΜadeinCreta και ο κ. Μπεχράκης, που βρίσκεται πίσω από αυτή την προσπάθεια.
Οι κύριοι Μπεχράκης και Βλαχάκης κατά τη διάρκεια της τυποποίησης
Στόχος δικός του είναι η σύσταση τριών ομάδων παραγωγών, σε μια , από τις περιοχές των Αρχανών, της Κορίνθου και της Καβάλας.
Ο ανταγωνισμός στις διεθνείς αγορές είναι εξαιρετικά υψηλός για αυτό και οι προδιαγραφές που τηρούνται είναι ιδιαίτερα αυστηρές. Αν και οι περιοχές είναι διαφορετικές, τρία στάνταρ συγκλίνουν απόλυτα για την εξαγωγή του προϊόντος, τα σάκχαρα, το μέγεθος και ο χρωματισμός.
Με αυτή την προσπάθεια το ελληνικό σταφύλι θα βρεθεί στα ράφια των διεθνών αγορών από την αρχή του τρύγου μέχρι και το Δεκέμβριο και με την ετικέτα της περιοχής από όπου προέρχεται.
Τέλος να σημειωθεί ότι η συσκευασία των σταφυλιών έγινε στο συσκευαστήριο του Παπιδάκη, το οποίο ενοικιάστηκε. Ενώ, ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο, είναι ότι με αφορμή αυτή τη συνεργασία απασχολήθηκαν 70 άνθρωποι, 20 στην κοπή των σταφυλιών ,και 50 στο συσκευαστήριο. Το μεροκάματο στο αμπέλι ήταν περίπου 23 ευρώ για το 5ωρο, και κατά μέσο όρο 27 ευρώ το 8ωρο, στο συσκευαστήριο. Στη γη δούλεψαν ξένοι εργάτες και στο συσκευαστήριο, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, Έλληνες.