ΕΜΕΙΣ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
Τέλειωσε το παιγνίδι πριν τη ώρα του.
Βροχή, κρύο, ζέστη, άνεμος.
Ο κόσμος έφυγε κυνηγημένος στους πέντε δρόμους.
Τώρα λάμπει το γρασίδι κι οι άδειες κερκίδες.
Ούτε ιαχές ούτε ηχηρά χειροκροτήματα
Εμείς οι άνθρωποι! «Παιδία παίζοντα και παιζόμενα.»
Η γνώση μας φτωχή και τα όνειρά μας λίγα.
Αφελή αθύρματα στα χέρια επιτήδειων εμπόρων και πολιτικών.
Είμαστε εμείς; Όχι! Δεν υπήρξαμε ποτέ. Είμαστε πρόσωπα θεάτρου σκιών.
Μιλάμε για τις αυθεντίες. Τα ονόματα της ημέρας που γοητεύουν.
Μιμούμαστε κινήσεις, μορφασμούς και γινόμαστε άβουλοι οπαδοί!
Των βένετων, των πράσινων, των κόκκινων, των κίτρινων, των μαύρων.
Μα οι σωτήρες δεν έρχονται. Κάπου σταμάτησαν και πίνουν τον καφέ τους.
Στην υπνοφόρα TV βλέπουμε τα χάρτινα κονταροχτυπήματα των αντιπάλων.
Χιλιοειπωμένα επιχειρήματα και ψευδείς υποσχέσεις. Επανάληψη του ίδιου έργου.
Κι απ’ αυτό το προκαθορισμένο παιγνίδι οι παρείσακτοι αποβάλλονται νωρίς.
Κι η ιστορία; Το παρελθόν; Μηδενίζονται όλα; ΟΧΙ ! Υπάρχουν ονόματα:
Τρικούπης, Βενιζέλος, Πλαστήρας, Βελουχιώτης, Γέρος Παπανδρέου και Ανδρέας..
Μπορεί και κάποιοι άλλοι. Άγνωστοι , ασήμαντοι αλλά σπουδαίοι!
Εμείς τι περιμένουμε; Τι ελπίζουμε; Μια πιθανή μετενσάρκωση; Μπορεί.
Βέβαια οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Τώρα υπάρχει η παγκόσμια τάξη.
Πολλοί την ονομάζουν – κι ίσως έχουν δίκιο – παγκόσμια αταξία.
Εμείς όμως πάντα ελπίζουμε. Ίσως αύριο ξημερώσει μια καλύτερη μέρα!
Η ιστορία έχει καταγράψει λιγοστές μεσιακές παρουσίες.
Κι όλοι μιλούν για την ενότητα του χρόνου.
Μερικοί και για την επανάληψη της ιστορίας....
20-10-2007
Σεραφείμ Χρήστου Χατζόπουλος