Οραντούρ: Ένα χωριό «ζωντανό» μνημείο θηριωδίας των Ες-Ες
Ένας 88χρονος Γερμανός συνταξιούχος που ζει στα περίχωρα της Κολωνίας, ο οποίος υπήρξε στρατιώτης συντάγματος τεθωρακισμένων των Ες-Ες, κατηγορείται για συμμετοχή σε μαζικές εκτελέσεις αμάχων, μετά από μια νέα δικαστική διαδικασία για την σφαγή του Οραντούρ από την Γερμανική δικαιοσύνη. Το δικαστήριο ανέφερε μάλιστα ότι η διαδικασία αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί το 2014, ήτοι 70 χρόνια μετά τα γεγονότα. Η σφαγή για την οποία κατηγορείται ο 88χρονος Γερμανός συνέβη στην Γαλλία σε μια περιοχή βόρεια της Τουλούζης και συγκεκριμένα στο χωριό Οραντούρ Σουρ Γκλαν στις 10 Ιουνίου του 1944, την ίδια ακριβώς ημέρα που έγινε η σφαγή στο Δίστομο της Βοιωτίας.
«Επιτέλους αναγνωρίζουν πως το Οραντούρ υπήρξε, πως συνέβη. Για πολύ καιρό οι Γερμανοί δεν το παραδέχονταν». δήλωσε ένας από τους ελάχιστους πλέον επιζήσαντες του μακελειού.
Το χρονικό της σφαγής
Στις 10 Ιουνίου, οι άνδρες του τάγματος των Ες-Ες του Αδόλφου Ντίκμαν που κατευθυνόταν προς το μέτωπο της Νορμανδίας, απέκλεισαν το χωριό Οραντούρ Σουρ Γκλαν, αφού το μπέρδεψαν με το κοντινό Οραντούρ Σουρ Βερ, και διέταξαν όλους τους κατοίκους - και όσους έτυχε να είναι μέσα ή κοντά στην πόλη - να συγκεντρωθούν στην πλατεία του χωριού, δήθεν για να ελεγχθούν τα έγγραφα της ταυτότητάς τους.
Εκτός από τους κατοίκους του χωριού, τα Ες-Ες συνέλαβαν επίσης έξι άτομα που δεν ζούσαν εκεί, αλλά είχαν την ατυχία να περνούν με τα ποδήλατά τους μέσα από το χωριό, όταν έφτασαν οι Γερμανοί. Η «επιχείρηση», όπως ισχυρίστηκε αργότερα ο Αδόλφος Ντίκμαν, έγινε ως αντίποινα για την απαγωγή ενός αξιωματικού των Ες – Ες από Γάλλους αντάρτες της περιοχής.
Οι κάτοικοι του χωριού οδηγήθηκαν στην πλατεία όπου βρισκόταν η αγορά του χωριού κι οι άνδρες διαχωρίστηκαν από τις γυναίκες και τα παιδιά.
Εκείνη την ημέρα, 642 κάτοικοι της κωμόπολης, δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς των Ες- Ες, στη χαρακτηρισμένη ως τη χειρότερη ναζιστική θηριωδία στη Γαλλία.
Σύμφωνα με την αφήγηση ενός επιζήσαντα, οι στρατιώτες άρχισαν να τους πυροβολούν με στόχο για τα πόδια τους, έτσι ώστε θα πεθάνουν βασανιστικά αργά. Μετά τους κάλυψαν με διάφορα εύφλεκτα υλικά για να τους κάψουν ζωντανούς.
Η ομάδα των ανδρών είχε χωριστεί σε 4 υποομάδες, τις οποίες οι ναζί εκτέλεσαν σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του χωριού. Μόνο έξι άνδρες γλίτωσαν τελικά από τη θηριωδία των ναζί. Μια άλλη ομάδα περίπου είκοσι Γάλλων χωρικών είχαν διαφύγει από το Οραντούρ μόλις είχαν εμφανιστεί οι στρατιώτες των Ες - Ες.
Οι ναζί αμέσως μετά προχώρησαν στην εκκλησία και έθεσαν σε λειτουργία ένα εμπρηστικό μηχανισμό για να κάψουν τα γυναικόπαιδα που είχαν κλειστεί στο ναό. Αφού η εκκλησία έγινε παρανάλωμα του πυρός, οι γυναίκες και τα παιδιά προσπάθησαν να διαφύγουν μέσα από τις πόρτες και τα παράθυρα της εκκλησίας, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα πυρά των πολυβόλων των Γερμανών. Συνολικά 247 γυναίκες και 205 παιδιά βρήκαν τραγικό θάνατο στο μακελειό. Μόνο η 47χρονη τότε Μαργαρίτα Ρουφάνς επέζησε, καθώς γλίστρησε έξω από την εκκλησία από ένα πίσω παράθυρο στο σκευοφυλάκιο, ακολουθούμενη από μια νεαρή γυναίκα και το παιδί της, που σκοτώθηκαν όμως από τα πυρά των ναζί στη συνέχεια. Η Μαργαρίτα Ρουφάνς κατόρθωσε τελικά να διαφύγει, τραυματισμένη όμως από τις σφαίρες των Γερμανών ναζιστών. Λίγες μέρες αργότερα, οι επιζώντες είχαν τη δυνατότητα να θάψουν τους νεκρούς τους…
Το παραπάνω είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της θηριωδίας των Γερμανών ναζιστών, κοντά στα εκατοντάδες φρικτά εγκλήματα που διέπραξαν και στη χώρα μας.
Στις 12 Ιανουαρίου του 1953, ένα στρατιωτικό δικαστήριο στο Μπορντό εκδίκασε την υπόθεση εναντίον των 65 από τους περίπου 200 Γερμανούς στρατιώτες που είχαν εμπλακεί. Μόνο 21 ήταν παρόντες, καθώς πολλοί από αυτούς ζούσαν στην Ανατολική Γερμανία, η οποία δεν επέτρεψε να εκδοθούν. Επτά από τους κατηγορούμενους ήταν Γερμανοί, αλλά 14 ήταν Αλσατοί, Γάλλοι υπήκοοι γερμανικής εθνικότητας που είχε θεωρηθεί από τους Ναζί ως μέλη του Ράιχ, καθώς πολλοί κάτοικοι της Αλσατίας και της Λωρραίνης είχαν ενταχθεί στις δυνάμεις των Ες – Ες, παρά τη θέλησή τους.
Με απόφαση του τότε Γάλλου προέδρου Σαρλ Ντε Γκωλ, το Οραντούρ παρέμεινε από τότε ερειπωμένο, ως αιώνιο μνημείο της ναζιστικής βαρβαρότητας και σε κοντινή απόσταση χτίστηκε ένα νέο χωριό.
Η ιστορία της Οραντούρ Σουρ Γκλαν προβλήθηκε το 1974 στην διακεκριμένη Βρετανική τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ «The World at War», με αφηγητή τον Σερ Λόρενς Ολίβιε.
Για το LamiaTimes.gr
Δημήτρης Β. Καρέλης
Ένας 88χρονος Γερμανός συνταξιούχος που ζει στα περίχωρα της Κολωνίας, ο οποίος υπήρξε στρατιώτης συντάγματος τεθωρακισμένων των Ες-Ες, κατηγορείται για συμμετοχή σε μαζικές εκτελέσεις αμάχων, μετά από μια νέα δικαστική διαδικασία για την σφαγή του Οραντούρ από την Γερμανική δικαιοσύνη. Το δικαστήριο ανέφερε μάλιστα ότι η διαδικασία αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί το 2014, ήτοι 70 χρόνια μετά τα γεγονότα. Η σφαγή για την οποία κατηγορείται ο 88χρονος Γερμανός συνέβη στην Γαλλία σε μια περιοχή βόρεια της Τουλούζης και συγκεκριμένα στο χωριό Οραντούρ Σουρ Γκλαν στις 10 Ιουνίου του 1944, την ίδια ακριβώς ημέρα που έγινε η σφαγή στο Δίστομο της Βοιωτίας.
«Επιτέλους αναγνωρίζουν πως το Οραντούρ υπήρξε, πως συνέβη. Για πολύ καιρό οι Γερμανοί δεν το παραδέχονταν». δήλωσε ένας από τους ελάχιστους πλέον επιζήσαντες του μακελειού.
Το χρονικό της σφαγής
Στις 10 Ιουνίου, οι άνδρες του τάγματος των Ες-Ες του Αδόλφου Ντίκμαν που κατευθυνόταν προς το μέτωπο της Νορμανδίας, απέκλεισαν το χωριό Οραντούρ Σουρ Γκλαν, αφού το μπέρδεψαν με το κοντινό Οραντούρ Σουρ Βερ, και διέταξαν όλους τους κατοίκους - και όσους έτυχε να είναι μέσα ή κοντά στην πόλη - να συγκεντρωθούν στην πλατεία του χωριού, δήθεν για να ελεγχθούν τα έγγραφα της ταυτότητάς τους.
Εκτός από τους κατοίκους του χωριού, τα Ες-Ες συνέλαβαν επίσης έξι άτομα που δεν ζούσαν εκεί, αλλά είχαν την ατυχία να περνούν με τα ποδήλατά τους μέσα από το χωριό, όταν έφτασαν οι Γερμανοί. Η «επιχείρηση», όπως ισχυρίστηκε αργότερα ο Αδόλφος Ντίκμαν, έγινε ως αντίποινα για την απαγωγή ενός αξιωματικού των Ες – Ες από Γάλλους αντάρτες της περιοχής.
Οι κάτοικοι του χωριού οδηγήθηκαν στην πλατεία όπου βρισκόταν η αγορά του χωριού κι οι άνδρες διαχωρίστηκαν από τις γυναίκες και τα παιδιά.
Εκείνη την ημέρα, 642 κάτοικοι της κωμόπολης, δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς των Ες- Ες, στη χαρακτηρισμένη ως τη χειρότερη ναζιστική θηριωδία στη Γαλλία.
Σύμφωνα με την αφήγηση ενός επιζήσαντα, οι στρατιώτες άρχισαν να τους πυροβολούν με στόχο για τα πόδια τους, έτσι ώστε θα πεθάνουν βασανιστικά αργά. Μετά τους κάλυψαν με διάφορα εύφλεκτα υλικά για να τους κάψουν ζωντανούς.
Η ομάδα των ανδρών είχε χωριστεί σε 4 υποομάδες, τις οποίες οι ναζί εκτέλεσαν σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του χωριού. Μόνο έξι άνδρες γλίτωσαν τελικά από τη θηριωδία των ναζί. Μια άλλη ομάδα περίπου είκοσι Γάλλων χωρικών είχαν διαφύγει από το Οραντούρ μόλις είχαν εμφανιστεί οι στρατιώτες των Ες - Ες.
Οι ναζί αμέσως μετά προχώρησαν στην εκκλησία και έθεσαν σε λειτουργία ένα εμπρηστικό μηχανισμό για να κάψουν τα γυναικόπαιδα που είχαν κλειστεί στο ναό. Αφού η εκκλησία έγινε παρανάλωμα του πυρός, οι γυναίκες και τα παιδιά προσπάθησαν να διαφύγουν μέσα από τις πόρτες και τα παράθυρα της εκκλησίας, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα πυρά των πολυβόλων των Γερμανών. Συνολικά 247 γυναίκες και 205 παιδιά βρήκαν τραγικό θάνατο στο μακελειό. Μόνο η 47χρονη τότε Μαργαρίτα Ρουφάνς επέζησε, καθώς γλίστρησε έξω από την εκκλησία από ένα πίσω παράθυρο στο σκευοφυλάκιο, ακολουθούμενη από μια νεαρή γυναίκα και το παιδί της, που σκοτώθηκαν όμως από τα πυρά των ναζί στη συνέχεια. Η Μαργαρίτα Ρουφάνς κατόρθωσε τελικά να διαφύγει, τραυματισμένη όμως από τις σφαίρες των Γερμανών ναζιστών. Λίγες μέρες αργότερα, οι επιζώντες είχαν τη δυνατότητα να θάψουν τους νεκρούς τους…
Το παραπάνω είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της θηριωδίας των Γερμανών ναζιστών, κοντά στα εκατοντάδες φρικτά εγκλήματα που διέπραξαν και στη χώρα μας.
Στις 12 Ιανουαρίου του 1953, ένα στρατιωτικό δικαστήριο στο Μπορντό εκδίκασε την υπόθεση εναντίον των 65 από τους περίπου 200 Γερμανούς στρατιώτες που είχαν εμπλακεί. Μόνο 21 ήταν παρόντες, καθώς πολλοί από αυτούς ζούσαν στην Ανατολική Γερμανία, η οποία δεν επέτρεψε να εκδοθούν. Επτά από τους κατηγορούμενους ήταν Γερμανοί, αλλά 14 ήταν Αλσατοί, Γάλλοι υπήκοοι γερμανικής εθνικότητας που είχε θεωρηθεί από τους Ναζί ως μέλη του Ράιχ, καθώς πολλοί κάτοικοι της Αλσατίας και της Λωρραίνης είχαν ενταχθεί στις δυνάμεις των Ες – Ες, παρά τη θέλησή τους.
Με απόφαση του τότε Γάλλου προέδρου Σαρλ Ντε Γκωλ, το Οραντούρ παρέμεινε από τότε ερειπωμένο, ως αιώνιο μνημείο της ναζιστικής βαρβαρότητας και σε κοντινή απόσταση χτίστηκε ένα νέο χωριό.
Η ιστορία της Οραντούρ Σουρ Γκλαν προβλήθηκε το 1974 στην διακεκριμένη Βρετανική τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ «The World at War», με αφηγητή τον Σερ Λόρενς Ολίβιε.
Για το LamiaTimes.gr
Δημήτρης Β. Καρέλης
Πηγές:
en.wikipedia.org,
gr.euronews.com,
aljazeera.com,
koolnews.gr