Σύμφωνα με το National Geographic, ό,τι έχει απομείνει από τον Ιορδάνη ποταμό, πηγάζει από τα ψηλά βουνά του Λιβάνου, πριν περάσει κοντά στα συριακά σύνορα και κατά μήκος της Ιορδανίας, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.
Είναι μια από τις περίπλοκες και εμπόλεμες περιοχές της Γης και αυτό εξηγεί, κατά κάποιο τρόπο, την τρέχουσα κατάσταση του ποταμού Ιορδάνη.
Η συνεργασία μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του είναι σπάνια, γεγονός που αφήνει το ποτάμι με τα προβλήματα του, όμηρο σε μία 65χρονη δύσπιστη και συχνά εχθρική συνύπαρξη.
Πράγματι, ο ποταμός θα μπορούσε να περιγραφεί ως το τελευταίο θύμα στον βάναυσο Συριακό εμφύλιο πόλεμο που πιστεύεται ότι έχει σκοτώσει τουλάχιστον 130.000 ανθρώπους και εκτοπίσει σχεδόν 7.000.000 μέχρι τώρα.
Τουλάχιστον 2.500.000 πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει τη Συρία μέχρι σήμερα (οι 550.000 από τον Ιανουάριο του 2013) και 600.000 από αυτούς έχουν εγκατασταθεί στην άγονη και άνυδρη Ιορδανία, μια χώρα με λιγότερους από 6.500.000 πολίτες.
Τα περιβαλλοντικά θέματα έχουν δικαιολογημένα βρεθεί σε δεύτερη μοίρα για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά το συνεχιζόμενο χάος και η ταχέως αυξανόμενη μάζα των προσφύγων που χρειάζονται νερό, έχουν επιβαρύνει σημαντικά την ζωή του ποταμού Ιορδάνη.
Το μεγαλύτερο μέρος του προσφυγικού πληθυσμού ζει σε υπανάπτυκτες παρυφές των πόλεων της Ιορδανίας, 10 χιλιόμετρα ανατολικά της Mafraq και περίπου 150.000 Σύριοι έχουν κάνει σπίτι τους το Za'atari, το δεύτερο μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων στον κόσμο και πλέον τον τέταρτο μεγαλύτερο οικισμό στην Ιορδανία.
Φαίνεται συχνά στις ειδήσεις ως μια καταστροφική εικόνα της Συριακής σύγκρουσης, αλλά είναι επίσης μια σοκαριστική υπενθύμιση της επιπλέον πίεσης που επιβαρύνει τους υδάτινους πόρους της περιοχής.
Περίπου 4.000.000 λίτρα νερό την ημέρα, διοχετεύονται στο στρατόπεδο, ποσότητα που αντιστοιχεί σε περίπου 40 λίτρα ανά άτομο.
Οι κάτοικοι της Ιορδανίας συχνά κατηγορούν τους πρόσφυγες της Συρίας ότι έχουν μια υπεροπτική στάση για τη χρήση του νερού, γεγονός που δεν είναι εντελώς αβάσιμο, δεδομένου ότι πολλοί πρόσφυγες προέρχονται από περιοχές της Συρίας, όπου υπήρχε μια αφθονία νερού και έτσι οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμη συνηθίσει σε πιο δυσχερείς περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως αυτές της Ιορδανίας.
Πολύ λίγο νερό προέρχεται από τον Κάτω Ιορδάνη, η οποία είναι απελπιστικά μικρό, καθώς η Συρία, το Ισραήλ και η Ιορδανία έχουν κυριολεκτικά «στραγγίξει» το 96% του νερού.
Παρά την ανησυχητική εξέλιξη της κατάστασης, σε ορισμένες περιοχές, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Ισραηλινοί και οι Ιορδανοί αρχίζουν να συνεργάζονται προς όφελος του ποταμού.
Η Ιορδανία φαίνεται να κάνει βήματα να ξεπεράσει την αποστροφή της για τις δημόσιες σχέσεις με το Ισραήλ αγοράζοντας αφαλατωμένο νερό από τη θάλασσα της Γαλιλαίας, ενώ ο σημερινός υπουργός Περιβάλλοντος του Ισραήλ, Αμίρ Πέρετζ, είναι πλέον πολύ πιο δεκτικός σε διασυνοριακή συνεργασία με την Παλαιστινιακή Αρχή, σε αντίθεση με τον επιθετικό προκάτοχο του.
Μάλιστα η τελευταία κίνηση, δίνει μία νέα ελπίδα για το μέλλον του ποταμού, μετά την πρόταση για την δημιουργία ενός «Πάρκου Ειρήνης», ενός εθνικού πάρκου, που θα προστατεύει τον ποταμό και όπου οι Ιορδανοί, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, θα μπορούν να συναθροίζονται και να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους.
Πηγή: www.iefimerida.gr