….ΟΙΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ «ΚΤΗΜΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗ»
«Ένας μικρός, ευλογημένος αμπελώνας της Ρούμελης»
.jpg)
Μικρός οινοπαραγωγός μεγάλος όμως φιλόσοφος του κρασιού ο Λεωνίδας Παπαντώνης** μας έβαλε στον κόσμο του κρασιού κι αυτό το ταξίδι πιστέψτε με ήταν μαγευτικό και ατελείωτο… Βρεθήκαμε στον αμπελώνα του στο όμορφο και ιστορικό χωριό της επαρχίας Δομοκού ΠΑΝΑΓΙΑ. Μας μίλησε για το «γάλα της Αφροδίτης» το δικό του κρασί, για μυστικά και συγκινήσεις που κρύβουν οι ποικιλίες που καλλιεργεί.
To «κτήμα Παπαντώνη» βρίσκεται σε υψόμετρο 500μ. από την θάλασσα. Εξασφαλίζοντας κλίμα 4 εποχών σε συνδυασμό με το αργιλώδες και λίγο αμμώδες έδαφος έχει έναν άριστο συνδυασμό για την ευδοκίμηση των ποικιλιών που καλλιεργεί. Κάνοντας κάποιες δοκιμές έχει διαπιστώσει ότι εκτός από τα κλίματα Νεμέας (Αγιωργίτικο-ροδίτη κ.ά) η περιοχή μπορεί να υποστηρίξει και ποικιλίες ευρέως γνωστές στην παγκόσμια αγορά.
Το κτήμα “Παπαντώνη» δεν είναι μια συνηθισμένη επαρχιακή οικογενειακή επιχείρηση. Ο ίδιος ο κύριος Λεωνίδας Παπαντώνης, με σοφία, γνώση και διάθεση ασχολείται με την καλλιέργεια του μικρού κτήματος και συνεισφέρει από το δικό του μετερίζι στην δημιουργία ποιοτικών κρασιών.
Ο πατέρας του κυρίου Παπαντώνη ο αείμνηστος Μπάρμπα-Σεραφείμ,
διδάχθηκε τα μυστικά της αμπελουργίας και την τέχνη της οινοποίησης στην Αμερική, όπου έμεινε για χρόνια πολλά, από ειδικούς αμπελουργούς και όλα τα μυστικά τα εμπιστεύτηκε στα παιδιά του.
Έτσι λοιπόν ο Λεωνίδας κουβαλώντας τα μυστικά του Μπαμπά και έχοντας διδαχτεί σεβασμό τόσο για το φυσικό περιβάλλον όσο και για τις παραδόσεις της περιοχής, εναρμόνισε την πείρα που απέκτησε και το μεράκι του με τις «state of the art» τεχνικές για την δημιουργία και παραγωγή ποιοτικών κρασιών που διατηρούν την αυθεντικότητα στην γεύση.
H ιστορία των κρασιών του μικρού κτήματος ξεκινά το 1990, τότε που ο Λεωνίδας, δημιουργεί τον δικό του αμπελώνα, στην σκιά της Παναγίας της Λιμνιώτισσας, για να φτιάξει το κρασί του. Η καλλιέργεια του κτήματος στην μικρή Παναγιά αποτέλεσε ένα μεγάλο σχολείο για την επόμενη γενιά η οποία “μπολιάστηκε”, όπως κάθε κλήμα του αμπελώνα, με το μεράκι για την καλλιέργεια του σταφυλιού και την δημιουργία ποιοτικών κρασιών.
Τα κλήματα που διάλεξε για να φτιάξει τον δικό του αμπελώνα επιλέχθηκαν μετά από προσεκτική μελέτη και τα αποτελέσματα με την πάροδο των χρόνων τον δικαίωσαν. Ξεκίνησε με το Γαλλικό καπερνέ γιατί αυτό το κλήμα προτιμά εδάφη βαθιά ημιορεινών και ορεινών περιοχών, δροσερά, με καλή ικανότητα συγκράτησης νερού, μέτριας γονιμότητας. Και τέτοια εδάφη ,ιδανικά , έχει η Παναγιά.
Το κλήμα αυτό είναι μια Διεθνής ερυθρή ποικιλία καταγόμενη από το Bordeaux της Γαλλίας, της οποίας η καλλιέργεια θεωρήθηκε απαραίτητη για τη βελτίωση των ερυθρών οίνων που παράγονταν από ορισμένες ελληνικές ποικιλίες. Στη Ελλάδα πρωτοκαλλιεργήθηκε στο Μέτσοβο και γρήγορα η καλλιέργειά της επεκτάθηκε σε αρκετές περιοχές σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.
Πρόσθεσε και αρκετά κλήματα «μοσχάτο Αμβούργου» που απαντάται σε πολλούς αμπελώνες της κεντρικής Ελλάδας και ιδιαίτερα αυτούς του Τυρνάβου, όπου κυριαρχεί.
Τα εκρηκτικά και γλυκά αρώματά του, που θυμίζουν εσάνς γαρίφαλου, είναι το μεγάλο ατού της ιδιαίτερης αυτής ποικιλίας. Έτσι, ενώ συνήθως η χαμηλή οξύτητα και οι μαλακές ταννίνες του μοσχάτου Αμβούργου δεν επιτρέπουν εύκολα να σταθεί από μόνο του για την παραγωγή μονοποικιλιακών οίνων, η προσθήκη του σε χαρμάνια είναι θαυματουργή. Αρκεί μια μικρή ποσότητα για να αναστήσει ακόμα και το πλέον άτονο αρωματικά κρασί.
Δεν θα μπορούσε να μη προσθέσει και δοκιμασμένες Ελληνικές ποικιλίες που δοκιμάστηκαν στο χρόνο. « Τι άλλο μας είπε εκτός από ποικιλίες Νεμέας που δίνουν εξαιρετικά κόκκινα κρασιά;
Η Νεμέα είχε σχέση με το κρασί από τους αρχαίους χρόνους. Στην περιοχή υπήρχε η αρχαία πόλη της Φλιούντας που έβγαζε τον φλιάσιο οίνο, κρασί βασιλικό που εκτιμούσε ιδιαίτερα ο Αγαμέμνωνας. Στην περιοχή υπήρχαν και οι πόλεις Τιτάνη και Κλεωναί. Οι τέσσερις αυτοί οικισμοί βρίσκονται στη ζώνη που καλλιεργείται το μαύρο Νεμέας ή αγιωργίτικο ή αίμα του Ηρακλή. Τώρα όμως το μαύρο της Νεμέας καλλιεργείται και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας. Τα χαρακτηριστικά του μαύρου κρασιού, αλλάζουν πολύ από περιοχή σε περιοχή ανάλογα με τις εδαφοκλιματικές συνθήκες κάτω απ τις οποίες καλλιεργείται. Ο δικός μας τόπος είναι ιδανικός.
Το Μαύρο Νεμέας, είναι μία από τις πιο εκλεκτές και τις πιο πλούσιες σε χρώμα ελληνικές ερυθρές ποικιλίες σταφυλιών. Το χρώμα του είναι από μέτριο έως βαθύ πορφυρό, με μαλακές τανίνες και μπορεί να δώσει διαφορετικούς τύπους προϊόντων ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο καλλιεργείται όπως αξιόλογα ερυθρά γλυκά κρασιά, φρουτώδη ερυθρά κρασιά πρώιμης κατανάλωσης, βαθύχρωμα ερυθρά ξηρά κρασιά με αρώματα γλυκού ώριμου κόκκινου φρούτου και τις περισσότερες φορές νότες ξύλου από την ωρίμανση σε βαρέλι.
Θέλω να σας πω επίσης ότι γνωρίζω καλά πως μια πολύ ωραία ποικιλία ο Ροδίτης συμμετέχει από παλιά στην τέχνη της Αμπελουργίας. Αν και είναι ποικιλία για λευκά φρέσκα κρασιά, είναι ιδανικό για προσμίξεις και πειραματισμούς με κόκκινες ποικιλίες.
Το κτήμα μου έχει και λίγα κλήματα από επιλεγμένους ημιορεινούς Ροδίτες για να κάνουν το κρασί μου αριστοκρατικό, κρυστάλλινο, με λεπτά αρώματα λουλουδιών και φρούτων.
Οι δικές μου ποικιλίες στο σωστό βαθμό ωριμότητας των σταφυλιών, δίνουν κρασί που παρουσιάζει μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην αλκοόλη και την οξύτητα. Η υπερωρίμανση των σταφυλιών έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οξύτητα και το αρωματικό δυναμικό. Ο δικός μου αμπελώνας, και σε σχέση πάντα με το επίπεδο της παραγωγής δίνει κρασιά με έντονο χρώμα, υψηλό αρωματικό δυναμικό που εξελίσσεται κατά την παλαίωση, σώμα, κρασιά τανικά που πίνονται ευχάριστα μετά από μια παραμονή αρκετών μηνών σε βαρέλια. Σε αναμείξεις με κρασιά άλλων ποικιλιών, ή στην συνοινοποίηση με άλλες ποικιλίες, αρκεί η παρουσία των ποικιλιών μου σε ποσοστό 5-10% για να δώσει το δικό της χαρακτήρα στο τελικό προϊόν.
XAIΡΕ ΚΑΙ ΠΙΕΙ ΕΥ έλεγαν οι αρχαίοι μας, δηλαδή να χαίρεσαι και να πίνεις καλά και με μέτρο λέω και γω. Το κρασί θέλει ένα καλό φαγητό και μια καλή παρέα αλλά και αυτοσυγκέντρωση. Να πίνουμε δηλαδή με συνείδηση ότι προσπαθούμε να απολαύσουμε κάτι, γιατί συχνά παρασυρόμαστε από την παρέα το οποίο είναι θεμιτότατο βέβαια και πολύ ωραίο. Όταν όμως επικρατήσει η παρέα, αυτό γίνεται εις βάρος του κρασιού…
Το κρασί είναι ένας ζωντανός και ευαίσθητος οργανισμός, που πάντα έχει ανάγκη ιδιαίτερης προσοχής σε όλες τις φάσεις της πορείας του.
Μόνο συνειδητοποιώντας πόσο εύθραυστο είναι το αμπέλι και πόσες δυσκολίες περνά μέχρι να μας δώσει το κρασί καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερο την υπεροχή του απ’ όλα τα ποτά.
Ο καιρός επηρεάζει την ποιότητα της σοδειάς. Ένας ξαφνικός πάγος μπορεί να σταματήσει την ανθοφορία, πολλές βροχοπτώσεις μπορούν να φέρουν την καταστροφή, μια βροχή πριν τη συγκομιδή να δώσει νερωμένα κρασιά ή μια ανομβρία να χαλάσει την ισορροπία του κρασιού…
Όλα αυτά τα χρόνια στον δικό μου αμπελώνα τίποτα από τα παραπάνω κακά δεν έχει συμβεί. Γιατί πιστεύω στο Θεό και το κτήμα μου-δέστε και σεις- στηρίζει με την πλάτη της η προστάτιδά μας και πολιούχος του χωριού μας ΜΗΤΕΡ ΘΕΟΥ η Παναγιά μας η Λιμνιώτισσα και είναι ευλογημένο».
**ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ:
Δεν γεννήθηκε μέσα σε ένα …μπουκάλι κρασί. Ούτε περπάτησε νέος σε αμπέλια και κλήματα. Η σχέση του όμως είναι σύνθετη με αυτά. Οικονομολόγος (ΑΣΟΕΕ), Μέγας φοροτεχνικός, φιλόσοφος, κοινωνικός επιστήμων.
Έδαφος –αμπελώνας, κρασί αντιμετωπίζονται απ τον ίδιο ως σύνθετο κοινωνικό πλέγμα μέσα στο οποίο συναντιούνται η ιστορία, η θρησκεία και οι παραδόσεις του Λαού.
Η ενασχόλησή του με το κρασί ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια. Η φιλοσοφία του και η προσωπική του στάση ως προς το κρασί βρήκε ιδανικό πεδίο έκφρασης στο δικό του χώρο στο «κτήμα Παπαντώνη» που γι΄αυτόν πιστεύω σημαίνει μια μεγάλη στροφή-επιστροφή στην απλότητα και την ουσία. Το κρασί λοιπόν δεν θα μπορούσε παρά να γίνει ο πιο στενός του σύντροφος.
Πριν, - 1981-2004- πέρασε με ήθος, ευπρέπεια και επιτυχία από πολλές κυβερνητικές θέσεις. Παντού άφησε έργο πίσω του.
Σαν διοικητής του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας ΚΑΤ επιβραβεύτηκε για το έργο του από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη . Διατηρούσε μεγάλο φοροτεχνικό γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. Συνεργάστηκε ως φοροτεχνικός σύμβουλος και οικονομικός Διευθυντής με πολλές βιομηχανικές και εμπορικές ανώνυμες εταιρίες της χώρας και όχι μόνο. Το βιογραφικό του είναι πολύ μεγάλο όσο και η προσφορά του στον τόπο του(μεταξύ άλλων βοήθησε να γίνει ξεχωριστή κοινότητα το χωριό του Παναγιά, που αποσπάσθηκε το 1965 από την κοινότητα Ομβριακής). .Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες Γνωρίζω όμως ότι δεν του αρέσει να μιλάμε γι’ αυτά και θα θυμώσει. Δεν πειράζει όμως θα είναι ο θυμός του σεμνού.
