Με
συγκίνηση και χαρά ο Ιερός κλήρος και ο ευλαβής λαός της Λοκρίδος και
της Λαμίας υποδέχθηκε την είδηση από το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο
της αγιοκατατάξεως, υπό της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου με πρόταση
του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, του Γέροντος
Ιακώβου Τσαλίκη της Ιεράς Μονής του οσίου Δαυίδ Γέροντος Ευβοίας.
Ο λαός της Λοκρίδος είχε ιδιαιτέρους πνευματικούς δεσμούς με τον άγιο
Γέροντα Ιάκωβο και την Ιερά Μονή του οσίου Δαυίδ, πρώτον μεν διότι ο
όσιος Δαυίδ εγεννήθη και ανετράφη στο Κυπαρίσσιο Αταλάντης και δεύτερον
διότι ο π. Ιάκωβος ήταν ο πνευματικός πολλών κατοίκων της περιοχής, τους
οποίους επεσκέπτετο τη Μεγάλη Σαρακοστή κομίζων και την κάρα του Οσίου
Δαυίδ στη Μαλεσίνα, στις Λιβανάτες και στη Λαμία προς ευλογία και
αγιασμό των πιστών.
Με εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου εσήμαναν
χαρμόσυνα οι καμπάνες των Ενοριών της Λοκρίδος και της Λαμίας και
τελέσθηκε πανηγυρική σύναξη των πιστών στο Μητροπολιτικό Ναό
Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, όπου ανεπέμφθη ευχαριστήριος δέηση
για την αγιοκατάταξη του πατρός Ιακώβου, ανεγνώθση σύντομη βιογραφία του
αγίου και εψάλη για πρώτη φορά το απολυτίκιο και το μεγαλυνάριο του
αγίου Ιακώβου, τα οποία ευλαβώς συνέθεσε ο Σεβασμιώτατος.
Στη χαρμόσυνη ακολουθία συμμετείχαν όλοι οι εφημέριοι της Λαμίας και
πλήθος πιστών. Στο λόγο του ο Σεβασμιώτατος με έκδηλη συγκίνηση
αναφέρθηκε στο πρόσωπο του αγίου Ιακώβου και στην πατρική σχέση που επί
πολλά χρόνια διατηρούσε μαζί του. Συγχρόνως ανακοίνωσε στο εκκλησίασμα
ότι σύντομα θα θέσει τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση Ιερού Ναού επ'
ονόματι του αγίου Ιακώβου στη περιοχή της Λοκρίδος, οι κάτοικοι της
οποίας θεωρούν την Μονή του οικείο τόπο και είχαν τον άγιο πνευματικό
τους πατέρα.
Ο Σεβασμιώτατος μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση του Οικουμενικού
Πατριαρχείου επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Ηγούμενο της Μονής του
οσίου Δαυίδ Αρχιμανδρίτη π. Γαβριήλ για να συμμερισθεί τη χαρά και
ικανοποίησή του για το μεγάλο αυτό γεγονός.
Σημειωτέον ότι ο Ποιμενάρχης μας είναι αδελφός της Ιεράς Μονής οσίου
Δαυίδ του Γέροντος καρείς μοναχός υπό του αειμνήστου Μητροπολίτου
Χαλκίδος κυρού Νικολάου.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Ἀπολυτίκιον Ήχος δ' Ὁ Μάρτυς σου Κύριε.
Ποίημα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ.
«Ἀμέμπτως ἐβίωσας ἐν εὐλαβείᾳ πολλῆ
τόν τρόπον μιμούμενος Δαβίδ τοῦ Γέροντος Πάτερ Ἰάκωβε.
Ἔλαμψας τῇ Μονῇ σου καί τῇ χώρᾳ ἁπάσῃ
πλήθεσι τῶν σημείων καί παθῶν ἰατρείαις.
Διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ πρέσβευε ὑπέρ τῶν τιμώντων σε».
Μεγαλυνάριον
«Ἐκ παιδός ἠγάπησας τόν Χριστόν
ἅπαντα τοῦ κόσμου ὁλοψύχως καταλιπῶν,
νέκταρι ἀγάπης διψώντων τάς καρδίας
ἐπότισας πλουσίως πάτερ Ἰάκωβε».
† Ο ΦΘ. Ν
27 Νοεμβρίου 2017
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, που συνεδριάζει στο Φανάρι υπό την προεδρία του
Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, αποφάσισε τη Δευτέρα 27
Νοεμβρίου 2017 – την αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Μονής
Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991).
Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρόνων και είχε μάθει απέξω τη Θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την Εκκλησία ήταν έκδηλη.
Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον, ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του.
Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Ετρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της Κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντάς του ότι θα γίνει ιερέας.
Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυσή του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρόνων χάνει και τον πατέρα του.
Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.
Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στη Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα. Στις 25 Ιουνίου 1975 ο Γέροντας Ιάκωβος ανέλαβε το πηδάλιο της μονής της μετανοίας του.
Από το 1990 και μετά ο Γέροντας δεν είχε πλέον δυνάμεις και οι κρίσεις στην υγεία του αυξήθηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1991 μετά από μικρο-εμφράγματα νοσηλεύθηκε στο Γενικό Κρατικό. Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991 πήγε στην ακολουθία, έψαλε και κοινώνησε.
Μόλις ήλθαν οι πατέρες ο γέροντας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ζαλίστηκε. Η αναπνοή του βάρυνε, ο σφυγμός του εξασθένησε και από τα χείλη του βγήκε ένα μικρό φύσημα. Ο γέροντας είχε πάρει πλέον τον δρόμο για την μακαρία ζωή.
Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στο ύπαιθρο και μετά από τους επικήδειους λόγους, ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος είπε να υψώσουν το φέρετρο ψηλά να δουν οι πιστοί τον Οσιο γέροντα. Μόλις εφάνη το ιερό λείψανο με μία φωνή οι χιλιάδες των πιστών κραύγασαν «Αγιος, Αγιος».
https://www.ekirikas.com
Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρόνων και είχε μάθει απέξω τη Θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την Εκκλησία ήταν έκδηλη.
Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον, ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του.
Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Ετρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της Κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντάς του ότι θα γίνει ιερέας.
Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυσή του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρόνων χάνει και τον πατέρα του.
Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.
Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στη Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα. Στις 25 Ιουνίου 1975 ο Γέροντας Ιάκωβος ανέλαβε το πηδάλιο της μονής της μετανοίας του.
Από το 1990 και μετά ο Γέροντας δεν είχε πλέον δυνάμεις και οι κρίσεις στην υγεία του αυξήθηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1991 μετά από μικρο-εμφράγματα νοσηλεύθηκε στο Γενικό Κρατικό. Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991 πήγε στην ακολουθία, έψαλε και κοινώνησε.
Μόλις ήλθαν οι πατέρες ο γέροντας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ζαλίστηκε. Η αναπνοή του βάρυνε, ο σφυγμός του εξασθένησε και από τα χείλη του βγήκε ένα μικρό φύσημα. Ο γέροντας είχε πάρει πλέον τον δρόμο για την μακαρία ζωή.
Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στο ύπαιθρο και μετά από τους επικήδειους λόγους, ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος είπε να υψώσουν το φέρετρο ψηλά να δουν οι πιστοί τον Οσιο γέροντα. Μόλις εφάνη το ιερό λείψανο με μία φωνή οι χιλιάδες των πιστών κραύγασαν «Αγιος, Αγιος».
https://www.ekirikas.com