Οι Έλληνες δεν γονατίζουμε παρά μόνο μπροστά στους Νεκρούς μας!
…εμείς, εσείς, εσύ, «εγώ» είμαστε η Ελλάδα και, ο κάθε ένας από εμάς, είναι Ένας από τα έντεκα εκατομμύρια…
Aυτό είναι το εξώφυλλο του τελευταίου βιβλίου του Δημήτρη Ελέα. Μία μικρή συλλογή με άρθρα και μικρά δοκίμια, από τα έτη 2012-2017. Αρχικά δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες, περιοδικά και news-sites…
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο::
Για την Ελλάδα:
H Kομισιόν δεν ήθελε το Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη, αλλά το επέβαλε η Γερμανία. Και τι έκανε το ελληνικό πολιτικό σύστημα; Έκανε διάφορες φιέστες και δεν προστάτεψε τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Πάει η «Πειραϊκή-Πατραϊκή», πάει η ΑΓΝΟ, πάει η χαρτοβιομηχανία Diana, πάει η ΑΓΕΤ Ηρακλής... «Έσπρωξε» τους πολίτες σε δανεισμό, για να διάγουν πολυτελή βίο και όχι λιτό.
------
Η σύγχρονη Ελλάδα έχει τα χάλια της, σαν να είναι «άγγελος και κτήνος»· ωστόσο, στην αρχαία Ελλάδα τέθηκαν οι βάσεις για έννοιες όπως ενεργός πολίτης, κριτική σκέψη και αγωνιστική στάση ζωής. Έννοιες που ειπώθηκαν τότε για να ανακτήσουν βαρύτητα και ακτινοβολία με τους αιώνες.
------
Ο Έλληνας θεσμίζει τον εαυτό του και τη χώρα του με αλλοπρόσαλλα στοιχεία: με Lady Gaga και με Καστοριάδη, με το μπούστο της Kim Kardashian, με μνήμες χαμένες στο Βυζάντιο και τη Σμύρνη, αλλά και με τον παγωμένο φραπέ και την ελληνική θάλασσα μαζί με το φως, τον Θεό και τη Μοίρα.
------
Στη νέα τιτάνια προσπάθεια για την Ελλάδα, όλοι χρειάζονται. Ο καθένας από εμάς και η καθεμία είναι αποτέλεσμα μιας ισχυρής παράδοσης, και όχι μόνο μιας ένωσης δύο ανθρώπων, και μέσα σε αυτήν την παράδοση κανείς δεν παραδίδεται ποτέ.
Για την Αριστερά:
Δεν πείθει η Αριστερά γιατί ταυτίστηκε με τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία με τη σειρά της ταυτίστηκε με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Από το ’68 και μετά σιγά-σιγά η Αριστερά όπου αναλαμβάνει την εξουσία μετατρέπεται σε νευρωτικό διαχειριστή του συστήματος. Άλλα λέει, άλλα πράττει, ξεθωριάζει, οι «αριστεροί πολιτικοί» πλουτίζουν ύποπτα, συμπεριφέρονται αλαζονικά και ξεχνάνε τον λαό, ευφραινόμενοι μετά άφθονης σαμπάνιας, μπράντι και πούρων…
------
Από τη γηραιά Ευρώπη στον Νέο Κόσμο, ως παράδειγμα, η «Αριστερά του Ομπάμα», μετά την κρίση του 2007-2008, «οραματίστηκε» –ορθώς– να ελέγξει το μεγάλο κεφάλαιο, τις πρακτικές των τραπεζών και τους μισθούς στη Wall Street, εισάγοντας μια νέα νομοθεσία με νέους κανόνες. Αλλά γρήγορα σήκωσε τα χέρια ψηλά, και «βασικά η προεδρία του Ομπάμα έφθασε να είναι υποκατάστημα της Goldman Sachs και των συμμάχων της».
Για τον Καστοριάδη:
O Κορνήλιος Καστοριάδης είναι ένας μεγάλος Ελληνικός νους, όπως είναι ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος, η Σαπφώ… Συνάμα είναι ένας εγκυκλοπαιδικός στοχαστής. Είναι στη μόδα γιατί είναι μοναδικός και, όταν τον διαβάζεις, σε κερδίζει με τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο υφαίνει τα νοήματα μαζί με εικόνες και αφορισμούς. Στη γραφή του υπάρχει και χιούμορ. Οι Έλληνες σήμερα, αγαπώντας τον Καστοριάδη, ουσιαστικά αγαπάνε την Ελλάδα, την αρχαία Ελλάδα, που μας υπηρετεί ακόμη.
Για τους Έλληνες πολιτικούς:
Θα τους ζωγράφιζα με σκούρα χρώματα. Οι πολιτικοί μού θυμίζουν τον Μπρεχτ, ο οποίος έραβε κοστούμια σε ακριβούς ράφτες που τον έκαναν να δείχνει φτωχός φουκαράκος… Οι πολίτες, από την άλλη, βρίζουν τους παλιότερους πολιτικούς, ενώ εντελώς επιπόλαια και ασυνάρτητα βγάζουν πρώτα σε σταυρούς τα παιδιά τους. Αδυνατώ να το καταλάβω αυτό!
------
Βαρβιτσιώτης φεύγει, Βαρβιτσιώτης έρχεται! Μητσοτάκης επίτιμος, όλο το σόι μέσα! Κεφαλογιάννης φεύγει, Κεφαλογιάννη έρχεται! Κωνσταντόπουλος φεύγει, Κωνσταντοπούλου έρχεται! Παπανδρέου φεύγει, Παπανδρέου έρχεται! Καραμανλής φεύγει, ανιψιός Καραμανλής έρχεται! Αλευράς φεύγει, ανιψιός Αλευράς έρχεται! Παπακωνσταντίνου φεύγει, ανιψιός Παπακωνσταντίνου έρχεται! Βούλτεψης φεύγει, Βούλτεψη έρχεται! Γεννηματάς φεύγει, Γεννηματά έρχεται! Σαν μια αρχική λύση προτείνω να φύγουν, να παραιτηθούν όλοι οι παραπάνω.
------
Η ανεπαρκής πολιτική τάξη (η ελίτ) πήρε την οικονομική κρίση και την έκανε κρίση πολιτικής και κρίση ηθικής.
------
Οι πολιτικοί είναι βυθισμένοι σε βάλτο παραπολιτικής και ημιμάθειας. O πολιτικός λόγος τους στην τηλεόραση –ιδίως μέσα και από τα θλιβερά παράθυρα– είναι γενικευτικός και απλουστευτικός. Αν ήταν μορφωμένοι, θα όπλιζαν τη χώρα με περιουσιολόγιο, δασολόγιο και μηχανογράφηση, όταν το έκαναν και οι άλλες χώρες της Ευρώπης.
Για τους Έλληνες συγγραφείς:
… οι συγγραφείς δεν καταστρέφουν χειρόγραφα. Ο Γκόγκολ, όπως γνωρίζετε, τιμούσε δεόντως τη σόμπα του.
------
Να σταματήσουν να γράφουν για δέκα χρόνια και να κάνουν καμιά επίσκεψη στον Σαίξπηρ, τον Θουκυδίδη, τον Σοφοκλή και να διαβάσουν πολλά βιβλία. Θα ωφεληθούν πολύ κάνοντας παύση, τόσο οι ίδιοι όσο και οι εκδότες. Και βέβαια εννοώ και τους λίγους γνωστούς συγγραφείς σε κάποιο μικρό κομμάτι των Βαλκανίων που έχουν γράψει 25 βιβλία σε 15 χρόνια. Αυτοί οι κύριοι κάνουν κακό και στις λίγες φωνές που αξίζει να ακουστούν. Όλοι οι σημαντικοί συγγραφείς είχαν και βαρβάτα βιώματα: o Ντοστογιέφσκι «κατέβηκε στην κόλαση» μέσω του καζίνου, ο Χέμινγουεϊ υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής, ο Όργουελ καθαριστής σε παρισινό εστιατόριο, ο Ζενέ μπήκε στη φυλακή, ο Γκρόσμαν στην Treblinka… Οι σημερινοί Έλληνες συγγραφείς τι βιώματα έχουν; Βιώματα γραφείου; Ας μου επιτραπεί να πω ότι μεγαλύτερο ενδιαφέρον, φινέτσα, υπάρχει στα τραγούδια «Γυφτοπούλα στο χαμάμ» και στο «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», παρά στα βιβλία που γράφουν.
------
Όσο μπορώ να γνωρίζω πάντως, ο συγγραφέας νομίζω πως πρέπει να είναι πηγή τραγωδίας, μα συνάμα και πηγή μαθημάτων θελήσεως, ευγένειας, ομορφιάς, διανοητικού θάρρους, στο πλευρό των αδυνάτων κ.λπ., κ.λπ.
Για τον Καπιταλισμό:
Οι εικόνες της Αγγλίας του Ντίκενς και του Κραχ του 1929 έχουν επιστρέψει – εικόνες με τις θλιβερές συνθήκες ορυχείου μέσα στην κοινωνία. Μέχρι πού θα φθάσουν αυτή η κατάσταση και η επιφανειακότητα του καπιταλισμού; Το ζητούμενο, εν προκειμένω, δεν είναι μόνο η φτωχοποίηση, αλλά και η συσσώρευση του πλούτου στα χέρια ολίγων, του 1%, που ήδη ελέγχει το 50% του πλούτου.
------
Ένα ταπεινό, μα σπουδαίο ερώτημα είναι το εξής: «Πώς τυγχάνει και ένα μπουκάλι νερό να είναι ακριβότερο από ένα μπουκάλι γάλα»; Κοντολογίς, οι φαντασιακές σημασίες –περί κέρδους, του πλουτισμού, της προστασίας των τραπεζών, της υπέρμετρης κατανάλωσης, της «χρηματοπιστωτικής ευμάρειας»– στέκονται σαν σκιές πίσω από έναν κόσμο κατάπτωσης του ανθρώπου μέσα στον καπιταλισμό που λειτουργεί σαν ένα πλανητικό καζίνο.
Για την Τουρκία:
Η εικόνα της Τουρκίας στον κόσμο δεν είναι πλέον η ίδια. Όλοι γνωρίζουμε ότι «ο κανόνας στην πολιτική της ιστορία» ήταν ο αυταρχισμός, η βία, η διαφθορά και η πρωτοκαθεδρία του στρατού και της αστυνομίας. Η εικόνα αυτή της Τουρκίας άλλαξε με την «επέλαση του Ερντογάν» και την αποχώρηση του Δ.Ν.Τ. Άλλαξαν όμως στα αλήθεια η εσωτερική και η εξωτερική εικόνα της Tουρκίας;
------
Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι ομάδες που εναντιώνονται στο σύστημα Ερντογάν, με πολλά έμπειρα στελέχη, συνήθως κεμαλικά, να έχουν «ξηλωθεί» από την αστυνομία, τις Ένοπλες Δυνάμεις (έχουν αποδυναμωθεί χάνοντας τα πιο έμπειρα στελέχη τους), την πυροσβεστική, το λιμενικό, το δικαστικό σώμα, αλλά και δημοσιογράφοι και ακτιβιστές να έχουν παραγκωνιστεί ή και φυλακιστεί ακόμη. Πολλά μπορεί να συμβούν και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, δημοψηφισμάτων, εκλογών κτλ. Μένει να φανεί και πώς θα αντιδράσουν τα πρώην σημαντικά στελέχη του AKP, όπως οι Αχμέτ Νταβούτογλου, Αμπντουλάχ Γκιούλ και Μπουλέντ Αρίντς.
------
[…] το «νεο-οθωμανικό στρατηγικό του βάθος»… Κοντολογίς, είναι αυτό που ουσιαστικά γύρισε το κεμαλικό τιμόνι από Δυσμάς προς Ανατολάς, ως χώρο άσκησης διπλωματίας και επιρροής της σύγχρονης Τουρκίας, που πρωτίστως περιλαμβάνει και αυτό που ήταν κάποτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία με τις διάφορες επαρχίες της. Και η φράση «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» είναι σήμερα ό,τι ήταν κάποτε η μνημειώδης φράση του Κεμάλ Ατατούρκ «ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στον κόσμο».
Για την Κύπρο:
Και σαφώς στο νησί υπάρχει και η φαντασμένη εκκεντρικότητα. Ο κουρέας οδηγεί Lexus, η ξανθιά lap-dancer οδηγεί Porsche 911, το γκαρσόνι πάει στη δουλειά με λιμουζίνα Μercedes, η μελαχρινή personal assistant οδηγεί Audi, ο δημοτικός σύμβουλος οδηγεί τζιπ Land Rover, βαμμένο στο χρώμα που έχει ο χρυσός όταν λάμπει –ταυτόχρονα είναι και ιδιοκτήτης καμπαρέ–, και ο ταβερνιάρης φοράει μαύρη ποδιά, με έναν ασημένιο σταυρό να κρέμεται πάνω της με μακριά και χοντρή αλυσίδα. Επίσης, πολλοί κρατούν το κινητό τηλέφωνο στο χέρι, συνήθως ένα iPhone ή Samsung, που μένει διαρκώς συνδεδεμένο με το Facebook και το Messenger –μέσα μαζικής «υποταγής»–, όπως ο αρχαίος άνθρωπος κρατούσε το λάφυρο και το επιδείκνυε καθώς επέστρεφε από τον πόλεμο.
------
Η ίδια η κυπριακή κοινωνία, κατά έναν –εκκεντρικό και ιδιαίτερο– τρόπο, είναι ιδανική για να διαβάσεις τα κορυφαία αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας: Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, Μήδεια του Ευριπίδη, και Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή... Γιατί αυτό; Οι Κύπριοι μιλάνε όπως οι αρχαίοι Έλληνες, δεν θα πουν «αλάτι», αλλά «άλας», δεν θα πουν «σε αγαπώ, Γιώτα», αλλά «αγαπώ σε, Γιώτα», και συνάμα «βιώνουν» τη ζωή μέσα από τραγωδίες. Το 1974 ήταν μια μεγάλη τραγωδία, η στρατιωτική ήττα με τον Αττίλα 1 & 2, υπήρξε καταστροφική και συντριπτική (για την οποία μεγάλη ευθύνη φέρει η Ελλάδα). Συμπεριφέρονται όπως οι αρχαίοι, ενώ είναι μόδα οι άνδρες του νησιού να αφήνουν μούσι, να μπαινοβγαίνουν στα γυμναστήρια και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία να βάφουν τα μαλλιά τους.
------------------------
Αναφέρονται μέσα στα κείμενα του βιβλίου και οι: Aντώνης Καρακούσης, Μιχάλης Κυριακίδης, Ειρήνη Νικολοπούλου, Παναγιώτης Λάμψιας, Κωστής Νικολακάκος, Λουκάς Κατσώνης, Πάμπος Χαραλάμπους, Γιώργος Κογιάννης, Νίκος Τόκας, Γιώργος Λακόπουλος, Νέστορας Πουλάκος, Πάνος Μαυρίδης, Σοφία Κροκίδη, Γεωργία Μέγκλη, Καίτη Βαφία, Όλγα Κελεσίδου, Κωνσταντίνα Τσόκου, Κώστας Λέκκας, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιώργος Πελαργίδης, Κωνσταντίνος Αγγελάκης, Γιώργος Η. Hλιόπουλος, Ρένα Δούρου, Νίκος Δήμου, Νίκος Δαββέτας, Αλφόνσος Βιτάλης, Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος, Γιώργος N. Οικονόμου, Γιώργος Ν. Πολίτης, Θεοφάνης Τάσης, Κ.Π. Αναγνωστόπουλος, Κώστας Κουτσουρέλης, Λίνα Μάσσου, Αλέξανδρος Παπαστεργίου, David Ames Curtis, Παύλος Τσίμας, Παναγιώτης Παναγιώτου, Kώστας Bαξεβάνης, Κώστας Τσαρούχας, Θεοδόσης Παπανδρέου, Θάνος Χρονάς, Γιώργος Σιακαντάρης, Αργύρης Πασσάς, Νίκος Τσολακίδης, Δημήτρης Ψαλλίδας, Ευθύμης Καρδαράς, Αλέξης Τσίπρας, Μάκης Βορίδης, Αντώνης Σαμαράς, Ηλίας Μόσιαλος, Τάσος Γιαννίτσης, Νίκος Αλιβιζάτος, Μιχάλης Μητσός, Μέμα Μάσσου, Ηλίας Κανέλλης, Νίκος Κοτζιάς, Γιάνης Βαρουφάκης και πολλοί-πολλοί άλλοι…
«H Ελλάδα και Ένας από τα Έντεκα Εκατομμύρια»
Προσεγγίσεις και παρεμβάσεις ενός πολιτικού ακτιβιστή
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΛΕΑ
ISBN 978-960-616-048-6
Εκδόσεις Αγγελάκη, Αθήνα 2018
Σελίδες 136 τιμή 10 Ευρώ
Από το ΔΤ