Η Παναγία η «Λιμνιώτισσα» στην Παναγιά Δομοκού
Στο μικρό, αλλά εξόχως γραφικό χωριό Παναγιά του Δομοκού, κείμενο στους πρόποδες του Ξηροβουνίου παρά την Βορειοδυτική όχθη της, αποξηραμένης πλέον, Ξυνιάδος Λίμνης, φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, της επονομαζόμενης και «Παναγίας Λιμνιώτισσας», από την οποία πήρε το όνομά του το χωριό και γιορτάζεται κάθε χρόνο ως πολιούχος την 23η Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία από την Εκκλησία μας εορτάζεται η «Απόδοσις της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου» (Παναγίας Προυσσιώτισσας).
Το χωριό αναφέρεται και ως «Παλαιά Παναγιά», εξαιτίας της συγκεκριμένης εικόνας, αλλά και του φερώνυμου ναού, κτίσμα του Ιζ' (17ου ) αιώνος, πολλάκις υπό των βαρβάρων αποτεφρωθέντα, όπως αναγράφει ο αείμνηστος Γιαννόπουλος.
Οι τοίχοι του ναού έφεραν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, ωραίες τοιχογραφίες αγίων, των οποίων τα χρώματα, παρά τις πολλές πυρπολήσεις και την επήρεια των ατμοσφαιρικών μεταβολών, ελάχιστα επηρεάστηκαν. Ο ναός αυτός πυρπολήθηκε και αποτεφρώθηκε από τους Τούρκους την 6η Μαΐου 1897, κατά την διάρκεια του «ατυχούς» Ελληνοτουρκικού πολέμου.
Η παράδοση αναφέρει ότι κατά τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας μεταφέρθηκε από τον κοντινό Ναό που βρίσκονταν στο λοφίσκο δίπλα στον Πλάτανο και την πηγή «Μάτι» Παναγιάς και βυθίστηκε στα νερά της λίμνης Ξυνιάδας από τους πιστούς για να γλιτώσει από την πυρπόληση και την καταστροφή.
Η εικόνα της Θεομήτορος βρέθηκε με θαυμαστό και θαυματουργό τρόπο πολλά χρόνια αργότερα, όταν κάποιος κάτοικος του χωριού, ονόματι Παπαντώνης, όργωνε με τα βόδια του στην όχθη της λίμνης.
Το άροτρό του σκάλωσε σε κάποιο εμπόδιο κι αυτός, αποκαμωμένος, έγειρε να ξεκουραστεί. Εκεί στον γρήγορο ύπνο του, είδε σε όραμα την ύπαρξη της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας και αφού ξύπνησε, αίφνης, ειδοποίησε τους συγχωριανούς του και όλοι μαζί σκάβοντας αντίκρισαν την ιερή εικόνα.
Τοποθετήθηκε τότε πρόχειρα στο σημείο όπου αργότερα χτίστηκε η Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.
Για πάρα πολλά χρόνια, την ημέρα της εορτής του Ιερού Ναού και της εικόνας, πλήθος πιστών συνέρεε για το ιερό προσκύνημά της, στις 23 Αυγούστου κάθε χρόνο, ενώ ακολουθούσε πανηγύρι.
Πηγές:
- Καρέλης, Δημήτριος, Η γη που γεννήθηκε ο Έλληνας - Η ιστορία της Βόρειας Φθιώτιδας και του Δομοκού. Ι.Ε., Άγιος Γεώργιοσ Δομοκού, 2013.
- Γιαννόπουλος, Ν. I., «Χρονικόν της Μονής του Ομβρικού», Αρμονία - Τόμος B' τευχ. 1-12, 1901, σ. 492-493.
Copyright © 2023
 |
*Δημήτρης Β. Καρέλης
Συγγραφέας -Αρθρογράφος - Πολιτισμολόγος,
Πτυχιούχος του τμήματος Σπουδών στον Ελληνικό Πολιτισμό
της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του ΕΑΠ.
Copyright © 2022 - All Rights Reserved
