Η ΛΥΓΕΡΗ ΚΑΙ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ
(Παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι, έτος: 1880).
Τώρα τα πουλιά τώρα τα χελιδόνια, τώρα η πέρδικες, γλυκά-γλυκά
το λένε…
Ξύπνα αφέντη μου,
ξύπνα γλυκέ μ’ αφέντη, ξύπν’ αγκάλιασε κορμί μαλαματένιο κι άσπρονε λαιμό, μάτια
ξαγρυπνισμένα!
Ας με λυγερή λίγον ύπνο να πάρω, γιατ’ ο αφέντης μου στη
βίγλα μ’ είχ’ απόψε
και στον πόλεμο πάντα μπροστά με βάνει, για να σκοτωθώ ή
σκλάβο να με πάρουν!
Κι έκαμ’ ο Θεός κ’
έκαμ’ η Παναγία κι εξεσπάθωσα κ’ εβγήκα κερδεμένος!
Πολλούς έκοψα, στο έμπα και στο έβγα, λίγοι μώφυγαν κ’ εκείνοι
λαβωμένοι!
Πήρα το στρατί κ’
ηύρα το μονοπάτι κ’ ήρθα κι έπεσα στο στρώμα που κοιμάσαι, να ξεκουραστώ να πάρω
λίγον ύπνο…
Αραβαντινός, Παναγιώτης, Συλλογή δημωδών ασμάτων της Ηπείρου, εκδιδόμενη υπό των υιών αυτού. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Πέτρου Περρή, 1880, σελ. 165.