.jpg)
Νίκος Νυφούδης: Το γαϊτανάκι της κοροϊδίας γύρω από τα αδέσποτα ζώα και μια αποτυχημένη πρακτική
Ποιος είναι υπεύθυνος για τα αδέσποτα ζώα; Ποιος φταίει σε περίπτωση επίθεσης; Το ερώτημα τίθεται καθημερινά. Η Πολιτεία ρίχνει το μπαλάκι στους δήμους και εκείνοι έχοντας άλλοθι, διαιωνίζουν με την αδυναμία τους το ζήτημα, χωρίς να το λύσουν.
Με την πρόσφατη απόφαση του διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης να επιδικάσει αποζημίωση στην οικογένεια του συμπολίτη μας που έχασε τη ζωή του από επίθεση αγέλης σκύλων εντός των ορίων του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη, θεμελιώθηκε για πρώτη φορά η ευθύνη που έχουν οι δήμοι έναντι των πολιτών τους και των πολιτών που επισκέπτονται τις περιφέρειές τους από τα αδέσποτα ζώα.
Η απόφαση έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί αφενός προσδιορίζει την ευθύνη του Δήμου και αναδεικνύει το πολιτικό αίτημα που υπάρχει για αυξημένα αντανακλαστικά της δημοτικής αρχής στο ζήτημα της περισυλλογής και διαχείρισης αδέσποτων ζώων.
Οι πρόσφατες διαμαρτυρίες των πολιτών του Φιλύρου καθώς και τα πολλαπλά περιστατικά επιθέσεων θα πρέπει να αποτελέσουν καμπανάκι για αλλαγή της λογικής στην αναποτελεσματική διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς της δημοτικής αρχής. Είναι σαφές ότι η πολιτική της διοίκησης Καϊτεζίδη, με βασικό σκοπό την μείωση του πολλαπλασιασμού του προβλήματος μέσω των στειρώσεων, έχει αποτύχει.
Η Δημοτική αρχή προσπαθεί συχνά να καλύψει την ανεπάρκεια της πολιτικής της ρίχνοντας την ευθύνη σε πολίτες, κατηγορώντας τους ως «φιλόζωους», το έγκλημα των οποίων είναι ότι με δική τους οικονομική επιβάρυνση σιτίζουν τα αδέσποτα ζώα, κάτι που με βάση τον νόμο αποτελεί υποχρέωση του Δήμου, καθώς ο Δήμος ορίζεται αρμόδιος τόσο να προστατέψει τους πολίτες όσο και να φροντίσει τα αδέσποτα. Η Δημοτική αρχή οφείλει αντί να κατηγορεί τις φιλοζωικές οργανώσεις και τους εθελοντές, να αναγνωρίσει το ρόλο που διαδραματίζουν σε κάτι που επιβάλει τη συνεργασία των δυο μερών.
Τα ελλιπή προγράμματα διαχείρισης που έχει επιλέξει ο δήμος να εφαρμόσει συνάπτοντας συμβάσεις με ιδιωτικά συνεργεία περισυλλογής και χώρους φύλαξης αδέσποτων, ιδιώτες κτηνιάτρους, ιδιώτες εκπαιδευτές ακόμη και ιδιωτικά αποτεφρωτήρια και κοιμητήρια ζώων, δεν αποδίδουν. Τα χρήματα που δαπανώνται δεν είναι λίγα, καθώς η διαχείριση με ιδιώτες μακροπρόθεσμα δεν αποτελεί οικονομική λύση. Χαρακτηριστικά πρέπει να σημειωθεί ότι με την συγκεκριμένη στρατηγική ο Δήμος επέλεξε να δώσει μέρος του έργου σε ιδιώτες αντί να χρηματοδοτηθεί από δράσεις, όπως το Πρόγραμμα «Άργος», με στόχο να αποκτήσει τις απαραίτητες υποδομές που είναι αναγκαίες για το σοβαρό έργο που καλείται να επιτελέσει.
Ο Δήμος πρέπει να σταματήσει να καλύπτεται πίσω από τις σχετικές διαμαρτυρίες της ΚΕΔΕ και οφείλει να υιοθετήσει ένα σοβαρό ολοκληρωμένο επιχειρησιακό πρόγραμμα διαχείρισης αδέσποτων ζώων, το οποίο να στοχεύει στην σταδιακή μείωση του πληθυσμού αλλά και την εξασφάλιση της ευζωίας των αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος για να μην χαθούν άλλες ζωές.