Κακαβιά, η Σούπα του Ψαρά,
Αν είχα μια ευχή, αυτή θα ήταν να είχα ένα μικρό σπιτάκι σε ένα νησί, είναι μεγάλη “στεναχώρια” οι ρίζες σου να είναι από την Κρήτη και ούτε να εχεις πατήσει το πόδι σου εκεί.
Βέβαια μετά τις τελευταίες μου διακοπές στην την μοναδική και λατρεμένη μου Ικαρία και αφού η κυρία Μάντω με “ανακήρυξε” Ικαριωτίνα, νιώθω μια παρηγοριά!
Μια από τις ημέρες εκείνες βρέθηκα στους υπέροχους Φούρνους, εννοείται οτι στους Φούρνους πρέπει να φας ολόφρεσκο ψάρι και αστακό, σιγά μην αντιστεκόμουν!
“ Ήδη στο ταξίδι είχα μάθει μέρος της ιστορίας των Φούρνων ή μάλλον του συμπλέγματος των Φούρνων Κορσεών, για τα στενά-ιδιαίτερα περάσματα, τους πειρατές και κουρσάρους που έβρισκαν καταφύγιο στους ιδιόμορφους κόλπους-όρμους του συμπλέγματος, τους ξεχασμένους κρυμμένους θησαυρούς, για την ονομασία τους και την καταγωγή των κατοίκων, οτι αποτελούσε σταυροδρόμι για τον υπόλοιπο κόσμο.
Μια μικρή ιστορία:
Νωρίτερα, την προηγούμενη ημέρα, είχα γνωρίσει την Ουρανία Μύτικα, η οποία μας εξιστόρισε την καταγωγής της, με τον πρόγονό της Capitano Mitico να αποτελεί έναν ζωντανό μύθο στην περιοχή των Φούρνων και για το μικρό Θυμαινάκι ή Αλατσονήσι που του παραχωρήθηκε επειδή κυνηγούσε τους πειρατές.
Ο Capitano Mitico αποτελούσε μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία, κάποιοι πίστευαν ότι ήταν φανταστικό πρόσωπο, γι΄αυτό και το προσωνύμιο”Μυθικός” έτσι αργότερα προέκυψε το επίθετο των απογόνων του.“
Είχα στην διάθεσή μου περίπου 5 ώρες να εξερευνήσω τους μικροσκοπικούς Φούρνους, να φάω και να κάνω μια βουτιά, έτσι και έγινε, αν και ένιωσα λίγο τουρίστρια.
Φυσικά δεν αντιστάθηκα σε μια αστακομακαρονάδα, ο Στέλιος μας είπε να διαλέξουμε έναν θηλυκό αστακό, ήταν αβγωμένος, τον αστακό λέει αυτόν τον καταλαβαίνεις από τα διπλά τελειώματα στα ακρά, κάτι που δεν ήξερα, όπως ακόμη δεν ξέρω γιατί λέμε ο αστακός έχει πάντα “αρσενική υπόσταση” στο λεξιλόγιο μας.
Φούρνοι Κορσεών
Πριν όμως ξεκινήσει το γεύμα μας, το πρώτο που ζήτησα ήταν ένα πιάτο κακαβιά, πως να αντισταθώ άλλωστε με τόσο ολόφρεσκο ψάρι.
Όσο απολάμβανα την “to die for” κακαβιά του, ο Στέλιος μου έλεγε για την απόφασή του να γυρίσει στο νησί, για την δουλειά, την ζωή του ψαρά και οτι άλλο τον ρωτούσα πραγματικά “διψασμένη” για κάθε πληροφορία!
Εκεί έμαθα για το ασυναγώνιστο θυμαρίσιο τους μέλι, το φανταστικό χρυσομηλιώτικο τυρί άρμης, λαδιού και κεριού (μελισσοκέρι) με γάλα από κατσίκες και γεύτηκα την ωραιότερη κάππαρη evah!
‘Ολα (τυρί, μέλι, τουρσί, γλυκά) τα βρήκα στην Μελάνθη, που μπορείς και αξίζει να παραγγείλεις online, “έρχονται” όπου και να βρίσκεσαι με το συνηθισμένο κόστος κούριερ! Επίσης Μελάνθη ήταν η παλαιότερη ονομασία των Φούρνων Κορσεών.
Οι Φουρνιώτες έχουν έναν τόπο μια σταλιά που τον αγαπάνε, τον εκμεταλλεύονται και παράγουν.
Φεύγοντας πήρα μια πορτοκαλάδα Λαγού, ναι παράγουν και πορτοκαλάδα αναψυκτικό, μου δείξανε στην Θύμαινα το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, μου μίλησαν για τον κόπο να το χτίσουν οι ψαράδες μεταφέροντας τα υλικά με τις βάρκες, τα Νικολοβάρβαρα και για την οικογένεια που ζει μόνιμα εκεί και καθημερινά μεταφέρουν με το καϊκι τα παιδιά τους στο σχολείο των Φούρνων Κορσεών, χειμώνα-καλοκαίρι.
ps. Αν βρεθείς στους Φούρνους να φας στο μαγαζί αριστερά, στην ανηφόρα.
Τέλος, η κακαβιά για τους ψαράδες είναι οτι πιο απλό, καθημερινό και εύκολο, για εμένα ήταν όλες οι αναμνήσεις από τους Φούρνους Κορσεών ή την Μελάνθη.
Και όπως είπε ο καπετάνιος της Καλής Παναγιάς, ο καπετάνιος πίνει το ζουμί και οι ναύτες τρων’ τα ψάρια!
https://funkycook.gr/kakavia/