Ο Δήμος Λαμιέων σας προσκαλεί την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 19:30 στα εγκαίνια της μόνιμης έκθεσης Λαϊκής Ξυλογλυπτικής του Κώστα Γαλάνη (1914-1987), στο Λαογραφικό Μουσείο Φθιώτιδας, στην Οδό Καλύβα Μπακογιάννη 6.
Τα έργα λαϊκής ξυλογλυπτικής του Κώστα Γαλάνη, δωρεά των τέκνων του, θα εκτίθενται μόνιμα στο φιλόξενο περιβάλλον του Λαογραφικού Μουσείου στον 3ο όροφο, όπου θα μπορούν να τα δουν και να τα μελετήσουν όσοι επισκέπτονται τον χώρο, καθώς και η εκπαιδευτική κοινότητα, που θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει την παράδοση του τόπου μας.
Ο Λαϊκός Ξυλογλύπτης Κώστας Γαλάνης (1914-1987)
Ο λαϊκός ξυλογλύπτης Κώστας Γαλάνης γεννήθηκε στη Δίβρη το 1914 και ήταν το προτελευταίο παιδί από τα δώδεκα παιδιά του Γιώργου και της Κατερίνας Γαλάνη. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο χωριό και το 1921, μαθητής του δημοτικού ακόμη, εκδήλωσε το δημιουργικό του χάρισμα, σκαλίζοντας τον πρώτο του κονδυλοφόρο. Το 1925 τελείωσε το Δημοτικό και συνέχισε με ένα παλιό ξυράφι να σκαλίζει το ξύλο, στο μικρό εργαστήρι του, ακολουθώντας την έντονη εσωτερική του παρόρμηση για δημιουργία.
Από 12 χρονών ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία, τη γεωργία και όλες τις αγροτικές δουλειές και όπως είχε μάθει να κεντρώνει τις ελιές, σκάλιζε και τα ξύλα και πειραματιζόταν διαρκώς στον λίγο ελεύθερο χρόνο που του απέμενε από τον καθημερινό κάματο, στη δημιουργία μορφών και συνθέσεων πάνω στο ξύλο.
Το 1928, πήρε μέρος για πρώτη φορά σε έκθεση ξυλογλυπτικής που διοργάνωσε η Δημαρχία Λαμίας και την ίδια χρονιά συμμετείχε στην έκθεση Θεσσαλονίκης και απέσπασε οικονομικό βραβείο 3.500 δραχμών, για την πετυχημένη εμφάνισή του στον διαγωνισμό ξυλογλυπτικής.
Πολέμησε στο έπος του ΄40 και τη χρονική περίοδο μετά τον πόλεμο και μέχρι το 1964, ελάττωσε σημαντικά την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, καθώς οι δύσκολες συνθήκες στάθηκαν εμπόδιο στην ενασχόλησή του με την ξυλογλυπτική. Από το 1946 ήλθε μόνιμα στη Λαμία και ασχολήθηκε με την οικοδομή, ως χτίστης. Άρχισε μάλιστα να πουλάει και κάποια από τα έργα του, για να συμπληρώσει το εισόδημά του.
Από το 1974 έως το 1987, οπότε και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών, είχε πλέον ωριμάσει καλλιτεχνικά και διαμορφώσει μια δική του ξεχωριστή τεχνοτροπία που συνδύαζε το παραδοσιακό, με μια μεγαλύτερη προσωπική ελευθερία στην έκφραση και την επινόηση δικών του λύσεων στην απόδοση των θεμάτων του.